Η Τζένη έχτιζε τοίχους μια ζωή μέχρι να έρθει κάποιος να τους γκρεμίσει.
Μπορούν όλα να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη?
Και αν ναι πόσο μπορεί να κρατήσει η ευτυχία?
Υψηλότερη θέση: #2 in Romance
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Το ξυπνητήρι χτυπούσε σαν τρελό κι εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να το κλείσω και να συνεχίσω τον ύπνο μου αλλά δεν μπορούσα γιατί είχα εργαστήριο πρώτη ώρα και δεν επιτρέπονταν οι απουσίες. Σηκώθηκα με το ζόρι ντύθηκα στα γρήγορα και έφυγα τρέχοντας για να μην καθυστερήσω. Ευτυχώς που το σπίτι μου είναι κοντά στην σχολή και δεν χρειάζεται να πάρω λεωφορείο, τα καλά του να περνάς σε μια μικρή πόλη.
Στο δρόμο συνάντησα την Δήμητρα την κολλητή μου και μου φώναξε
«Τζένη πάλι τρέχεις πρωινιάτικα; Ηρέμησε λίγο παιδάκι μου»
«Αφού ξέρεις πως είναι ο Αλεξίου, με έχει στο μάτι κι εγώ θα την πληρώσω πάλι.»
Με τον Κώστα, το αγόρι της να μου απαντά
«Ναι, έτσι το λέμε τώρα, αυτός σε γουστάρει σίγουρα και κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή σου.»
«Τι λες ρε Κώστα, τα έχεις χάσει τελείως, αφού είναι παντρεμένος.»
«Ε, και λίγους παντρεμένους ξέρεις που ξενοκοιτάνε;»
«Δεν είναι τέτοιος άνθρωπος, άλλωστε έχεις δει και εσύ την γυναίκα του και είναι πολύ ωραία.»
«Και τι μ'αυτό;»
«Σταμάτα γιατί με εκνευρίζεις πρωί πρωί.»
«Μην τον ακούς ρε Τζένη, αφού ξέρεις πόσο του αρέσει να σε τσιγκλάει. Εξάλλου μόλις φτάσαμε οπότε καλύτερα να μην σας ακούσει κανείς.» μου λέει η Δήμητρα.
Μπαίνουμε μέσα στο εργαστήριο και πάμε στις θέσεις μας. Ενώ έχουμε ήδη ξεκινήσει κάποιος χτυπάει την πόρτα και μπαίνει.
«Καλησπέρα, είμαι καινούργιος εδώ, Άλκης Ανεστίου λέγομαι και με στείλανε σε εσάς.»
«Καλώς, κάθισε όπου βρεις, αλλά φρόντισε την επόμενη φορά να είσαι πιο συνεπής.» του λέει ο καθηγητής.
