Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 54

Το ταξίδι της επιστροφής μας στην Αθήνα δεν είχε καμία σχέση με της αναχώρησης μας. Με το ζόρι ανταλλάζαμε καμία κουβέντα κι αυτό κυρίως από τη συνεχόμενη προσπάθεια του Άλκη να σπάσει τον πάγο. Η κατάσταση όμως ήταν τόσο έκρυθμη που ακόμα κι αυτός κάποια στιγμή σταμάτησε γιατί είδε ότι δεν οδηγούσε πουθενά. Ο Κώστας κοιτούσε με μισό μάτι τον Νίκο και φαινόταν ότι με το ζόρι ανεχόταν να κάθεται στον ίδιο χώρο μαζί του, ενώ η Δήμητρα είχε προσηλώσει το βλέμμα της στην θάλασσα και δεν κουνούσε ρούπι από το παράθυρο. Όταν επιτέλους πιάσαμε λιμάνι φάνηκε στα πρόσωπα όλων μας η ικανοποίηση που επιτέλους αυτό το ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Πως καταντήσαμε έτσι εμείς που τόσο καιρό ήμασταν αυτοκόλλητοι; Είναι λυπηρό αλλά συμβαίνουν κι αυτά. Ας ελπίσουμε να καταφέρουν να βγάλουν μια άκρη, αν και τα πράγματα είναι πολύ μπερδεμένα.

Χαιρετίσαμε τους υπόλοιπους και πήρε ο καθένας τον δρόμο για το σπίτι του. Εγώ με τον Άλκη μέναμε Αθήνα, οπότε θα μπορούσαμε να βλεπόμαστε, εξάλλου ο Άλκης είχε δικό του σπίτι, άρα θα είχαμε και την ελευθερία μας. Με πήγε με το αμάξι του στο πατρικό μου και αφού με φίλησε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το βράδυ, ανέβηκα να δω τους γονείς μου που μου είχαν λείψει.

Με το που άνοιξα την πόρτα σπιτικές μυρωδιές με κατέκλυσαν! Α, ρε μάνα, αξημέρωτα σηκώθηκες πάλι για να τα έχεις όλα έτοιμα! Πηγαίνω στην κουζίνα και την βλέπω να βγάζει ένα ταψί τυρόπιτα με φύλλο από τα χεράκια της. Περνάω τα χέρια μου στην μέση της και της σκάω ένα φιλί στο μάγουλο.

«Καλημέρα μαμάκα μου!»

«Σιγά παιδί μου, θα με κοψοχολιάσεις! Θα μου πέσει και το ταψί. Πότε μπήκες χωρίς να σε καταλάβω;» τα λέει όλα με μια ανάσα και όταν γυρίζει με ελεύθερα χέρια με σφίγγει στην αγκαλιά της και κουρνιάζω μέσα της σαν μωρό παιδί. Είχα να τη δω τόσους μήνες και δεν την χόρταινα. Όταν τελειώνουμε με τους εναγκαλισμούς μας με βάζει κατευθείαν στο τραπέζι να δοκιμάσω από την πίτα της, αφού μου πει πρώτα πόσο αδυνάτησα και ότι δεν προσέχω καθόλου τι τρώω. Είμαι σίγουρη ότι μέχρι να φύγω θα βάλω τουλάχιστον τρία κιλά.

Την υπόλοιπη μέρα την περνάμε μαζί λέγοντας τα νέα μας και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει από τη συζήτηση μας ο Άλκης. Θέλει να μάθει τα πάντα για αυτόν και τη σχέση μας και προπάντων θέλει σαν τρελή να τον γνωρίσει και με πιέζει να τον φέρω σπίτι για να του κάνει το τραπέζι. Δεν μπορώ να της αρνηθώ και της υπόσχομαι ότι θα μιλήσω με τον Άλκη, ελπίζω μόνο να μην έχει πρόβλημα.