Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 67

Άλκης POV

Μετά τη συζήτηση μου με τον Δημήτρη ο πάγος έσπασε μεταξύ μας και οι σχέσεις μας είναι πολύ καλύτερες . Φοβόμουν ότι μετά από τόσα χρόνια μακριά ο ένας από τον άλλο δεν θα μπορούσαμε να είμαστε όπως παλιά αλλά τελικά το αίμα νερό δεν γίνεται και αυτά που μας δένουν είναι πολύ πιο ισχυρά και δεν ξεχνιούνται τόσο απλά. Μου κάνει απίστευτο καλό που αυτή η επανασύνδεση έγινε τώρα που χρειαζόμουν περισσότερο από ποτέ έναν άνθρωπο στο πλευρό μου, για να μην περνάω μόνος μου αυτή την κατάσταση. Ο Δημήτρης με βοηθάει να ξεχνιέμαι και για λίγο βάζω στην άκρη ότι με πλήγωσε.

«Τι θα γίνει μικρέ, στον καναπέ θα την βγάλουμε πάλι σήμερα; Δεν θες να πάμε για ένα χαλαρό ποτάκι;» με ρωτάει για να με παρακινήσει για ακόμα μια φορά να βγω από το σπίτι, στο οποίο έχω βγάλει ρίζες αυτές τις μέρες.

«Δεν έχω όρεξη. Εσύ άμα θες βγες, μην μένεις μέσα γιατί αισθάνεσαι υποχρεωμένος να μου κάνεις παρέα. Μην ανησυχείς ξέρω να επιβιώνω και μόνος μου.» του απαντάω.

«Πότε θα αποφασίσεις να μου μιλήσεις για ότι έγινε; Δεν θέλω να γίνομαι πιεστικός ή αδιάκριτος, αλλά πιστεύω ότι θα σου έκανε καλό αν το έβγαζες από μέσα σου και ίσως μια δεύτερη γνώμη να βοηθούσε.»

«Τι να μου κάνει η δεύτερη γνώμη; Μου φτάνουν όσα είδα!»

«Και τι είδες τέλος πάντων;»

«Την γυναίκα που αγαπώ με έναν άλλο και όχι τον οποιοδήποτε, αλλά το αφεντικό της και καθηγητή μας, που είναι και παντρεμένος. Τόσο χαμηλά έπεσε! Εγώ νόμιζα τόσο καιρό ότι πήγαινε στο εργαστήριο για πειράματα κι αυτή τα μόνα πειράματα που έκανε ήταν μαζί του! Άσε με λοιπόν, δεν μπορώ να τα θυμάμαι γιατί η προδοσία της πονάει πολύ. Εγώ έκανα όνειρα για μας και αυτή τα διέλυσε όλα σε μια στιγμή.»

«Και πως σου δικαιολογήθηκε;»

«Δεν της έδωσα καν την ευκαιρία να μου αραδιάσει καινούργια ψέματα. Μάζεψα τα πράγματα μου από το σπίτι μας και έφυγα κατευθείαν.»

«Καλά δεν είχες την περιέργεια να μάθεις τι θα σου έλεγε; Δεν ήθελες έστω να την εξευτελίσεις και μετά να φύγεις, έτσι θα ξεσπούσες κι εσύ.»

«Δεν με ενδιέφερε να ξεσπάσω. Δεν άντεχα να την ξαναδώ στα μάτια μου. Εγώ της είχα ανοίξει την καρδιά μου, είχα μοιραστεί μαζί της πράγματα που δεν τα ξέρει κανείς κι αυτή με ξεπλήρωσε έτσι. Τι νόημα έχει πλέον; Δεν άξιζε τον χρόνο μου!»