Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 61

Άλκης POV

Αυτές τις μέρες λόγω της ζέστης όλοι ξεχύθηκαν στις παραλίες και στο beach bar έχει τόσο κόσμο που δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε ανάσα. Παρακαλάω πως και πως να τελειώσει η βάρδια μου για να γυρίσω σπίτι και να αράξω μαζί με την αγάπη μου. Ακόμα κι αυτές οι οχτώ ώρες που περνάμε χωριστά μου φαίνονται πολλές. Είχα συνηθίσει στις διακοπές μας που ήμασταν συνέχεια μαζί και τώρα μου κακοφαίνεται που γυρίσαμε στην ρουτίνα μας.

Είναι ακόμα μεσημέρι όταν πάω να αφήσω μια παραγγελία και το μάτι μου παίρνει την Έφη να κάθεται μόνη της σε μια ξαπλώστρα. Αυτή μας έλειπε τώρα! Πως και γύρισε τόσο νωρίς; Τόσο πολύ καίγεται για την εξεταστική; Δεν έχω καμία όρεξη να της μιλήσω, αλλά δεν μπορώ να μην πάω, είναι η δουλειά μου. Την πλησιάζω και την ρωτάω τι θα πάρει.

«Άλκη, τι έκπληξη είναι αυτή! Δεν ήξερα ότι δουλεύεις εδώ πέρα.» μου λέει.

«Να που το έμαθες τώρα. Τι θες να σου φέρω;» επιμένω. Δεν με ενδιαφέρει να πιάσουμε ψιλή κουβέντα, ούτε πιστεύω ότι ήρθε τυχαία εδώ και μάλιστα μόνη της.

«Ένα freddo cappucino παρακαλώ αλλά με πολύ λίγη ζάχαρη γιατί προσέχω τη σιλουέτα μου.» μου απαντάει με νάζι, κλείνοντας μου το μάτι. Πω, δεν τα μπορώ καθόλου αυτά και φεύγω για να δώσω την παραγγελία της χωρίς άλλη κουβέντα.

Όταν είναι έτοιμος ο καφές πάω να τον αφήσω και να φύγω αμέσως, αλλά με σταματάει.

«Λυπάμαι πολύ που χωρίσατε με την Τζένη.» μου λέει.

«Ποιος σου είπε κάτι τέτοιο;» την ρωτάω. Τι παιχνίδι παίζει πάλι αυτή η γυναίκα; Δεν θα βαρεθεί ποτέ να ανακατεύεται στις ζωές των άλλων;

«Α, δεν χωρίσατε; Συγγνώμη θα κατάλαβα λάθος τότε.»

«Ναι, έκανες λάθος, είμαστε μια χαρά και θα σε παρακαλέσω να μην ξαναμπείς στο δρόμο μας.»

«Ότι πεις εσύ. Αν πιστεύεις ότι όλα είναι καλά, εμένα δεν μου πέφτει κανένας λόγος, απλά δεν το περίμενα από εσένα αυτό.»

«Τι ακριβώς δεν περίμενες; Να αγαπάω μια γυναίκα τόσο πολύ που να μην θέλω καμία άλλη και να παραμένω μαζί της τρελά ερωτευμένος παρότι έχουν περάσει τόσοι μήνες που είμαστε μαζί;» της ξεκαθαρίζω για να μην της μπαίνουν διάφορες ιδέες στο μυαλό της.

«Έχουν δίκιο λοιπόν που λένε ότι η αγάπη τυφλώνει και σε κάνει αδύναμο. Κατάντησες να τρέχεις γύρω από τα φουστάνια της σαν κανένα μωρό ενώ αυτή έχει βάλει πλώρη για αλλού.»