Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 68

Και τρίτο για σήμερα! ;)

Μόλις βλέπω στο κινητό μου να με καλεί ο Άλκης πηδάω από την χαρά μου. Παρότι είναι αξημέρωτα εμένα δεν με έπαιρνε ο ύπνος και συνέχιζα να του στέλνω μηνύματα και φαίνεται αυτή τη φορά θα εδέησε να τα διαβάσει. Πριν προλάβει να πει κουβέντα τον παίρνω μονότερμα για να μην μου το κλείσει αλλά όταν ακούω μια άγνωστη φωνή απογοητεύομαι και μετά ανησυχώ μήπως του συνέβη κάτι. Θυμάμαι ότι δεν είχε καλές σχέσεις με τον αδερφό του και ο νους μου αμέσως πήγε στο κακό. Ευτυχώς δεν ήταν τίποτα τέτοιο και απλά ήθελε να μου πει που βρίσκεται ο Άλκης. Εικόνισμα θα τον κάνω για την βοήθεια του! Χάρη σ' αυτόν ξέρω που να πάω πλέον και μου δίνεται η ευκαιρία να βάλω τα πράγματα στη θέση τους.

Χωρίς να καθυστερώ λεπτό ανοίγω τον υπολογιστή για να κλείσω εισιτήριο και να κανονίσω τις λεπτομέρειες του ταξιδιού μου. Ετοιμάζω μια μικρή βαλίτσα και περιμένω με ανυπομονησία να περάσει η ώρα για να βρεθώ κοντά στον Άλκη. Σε όλο το ταξίδι η αγωνία με τρώει και κάνω πρόβα στα λόγια που θα του πω. Θέλω τόσο πολύ να με πιστέψει και να με συγχωρέσει για τα λάθη μου, αλλά φοβάμαι πως δεν θα το κάνει και πανικοβάλλομαι περισσότερο για την επερχόμενη συνάντηση μας.

Όταν φτάνω επιτέλους, νιώθω σαν να έχουν περάσει ολόκληρες μέρες αντί για μερικές ώρες. Ακολουθώ τις οδηγίες του Δημήτρη για να βρω το σπίτι του και χτυπάω το κουδούνι κάνοντας το σταυρό μου όλα να πάνε καλά.

«Τι έγινε ρε μαλάκα, ξέχασες τα κλειδιά σου;» τον ακούω να φωνάζει από μέσα και μετά από ένα λεπτό ανοίγει την πόρτα.

Μόλις με βλέπει τα μάτια του πετάγονται έξω από την έκπληξη και το στόμα του μένει ανοιχτό για ώρα.

«Τι κάνεις εσύ εδώ;» με ρωτάει όταν συνέρχεται.

«Άλκη πρέπει να μιλήσουμε! Έφυγες τόσο ξαφνικά και δεν μου έδωσες την ευκαιρία να σου εξηγήσω. Σε παρακαλώ άκουσε με πρώτα και μετά αποφάσισε.» τον ικετεύω.

«Δεν έχω να ακούσω τίποτα. Κακώς ήρθες μέχρι εδώ, τζάμπα τα έξοδα!» μου λέει και πάει να μου κλείσει την πόρτα στην μούρη, αλλά δεν τον αφήνω και μπαίνω μέσα προχωρώντας προς το σαλόνι.

«Δεν πρόκειται να το κουνήσω από εδώ πέρα αν δεν σου μιλήσω. Έχουμε αφήσει κάτι στη μέση εμείς οι δύο και δεν φεύγω μέχρι να το λύσουμε.» του λέω με πείσμα.

«Σωστά, όντως έχουμε αφήσει κάτι στη μέση, για αυτό άσε με να πάρω τον λόγο. Από ότι φαίνεται δεν κατάλαβες το μήνυμα που ήθελα να περάσω, παρότι ήταν πολύ ξεκάθαρο κατά την γνώμη μου. Για να μην έχεις απορίες λοιπόν θα στο κάνω και πιο λιανά. Χω-ρι-σα-με! Δεν θέλω να με ενοχλήσεις ποτέ ξανά. Δεν σου ζητάω και τίποτα δύσκολο, ίσα ίσα σου ανοίγω και τον δρόμο. Και τώρα που το ξεκαθαρίσαμε κι αυτό, άντε στο καλό.»