Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 44

Μπορεί να είμαι λίγο ζηλιάρα αλλά δεν μπορώ να μην αντιδράω όταν τον βλέπω να αγγίζει άλλες, έστω κι αν δεν σημαίνει τίποτα.

«Στάματα να παραφέρεσαι και κάτσε να απολαύσουμε τον ήλιο και τη θάλασσα. Δεν μας δίνεται καθημερινά αυτή η ευκαιρία, με το εργαστήριο έχουμε κλειστεί σαν τους τυφλοπόντικες και βλέπουμε τον ήλιο από τις χαραμάδες.» μου λέει η Μαρία.

«Έχεις δίκιο, ας χαρούμε τη στιγμή. Μην μου δίνεις και πολύ σημασία, ώρες ώρες μπορεί να υπερβάλλω.»

«Πάλι καλά που το καταλαβαίνεις. Άραξε λοιπόν στη ξαπλώστρα κι άσε τον ήλιο να μας χαρίσει το σοκολατένιο του χρώμα.»

«Καλά αν περιμένεις να πάρεις τέτοιο χρώμα με μια ηλιοθεραπεία και μάλιστα απογευματινή σώθηκες!»

«Γίνεται να μην μου το χαλάς; Άσε με να ονειρεύομαι κι εγώ, μόνο αυτό μου έχει μείνει! Έχω μπουχτίσει τόσα χρόνια μ' αυτό το διδακτορικό, την ψυχή μου έχει φάει. Και μια συμβουλή από την παλιά, αν δεν είσαι αποφασισμένη να ακολουθήσεις τον ερευνητικό τομέα μην το επιχειρήσεις, τζάμπα κόπος.»

«Τόσο απογοητευμένη;»

«Δεν είναι αυτό, απλά έχει πολύ κούραση, άγχος και ανά πάσα στιγμή δεν ξέρεις τι μπορεί να πάει στραβά και να χρειαστεί να ξαναρχίσεις όλα τα πειράματα από την αρχή. Ας μην σχολιάσω καν το οικονομικό κομμάτι, γιατί μιλάμε για ψίχουλα, κι όταν μας τα δίνουν.»

«Άκουσα αρκετά, φτάνει!» την σταματάω πριν με κάνει να μη θέλω να ακούσω ξανά για διδακτορικό στη ζωή μου.

«Εντάξει υπάρχουν και θετικά, κυρίως η ηθική ικανοποίηση που παίρνεις όταν καταφέρνεις το στόχο σου, όταν νιώθεις ότι έχεις συμβάλλει έστω ένα μικρό λιθαράκι στην εξέλιξη της επιστήμης. Όπως είναι γνωστό άλλωστε, το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς!»

«Μην ανησυχείς για αυτό, θα σε δοξάσουμε εμείς! Θες να σου στήσουμε και άγαλμα;»

«Ναι, μην παραλείψετε. Το θέλω και σε κεντρική πλατεία κι από τον καλύτερο γλύπτη, όχι τσιγκουνιές!»

«Εννοείται, για σένα όλα τα λεφτά!»

«Ευχαριστώ που αναγνωρίζεις την αξία μου! Όταν πάρω το νόμπελ θα σ' αναφέρω στις ευχαριστίες.»

«Μεγάλη μου τιμή! Αν και θα προτιμούσα να μου έδινες ένα μερίδιο από τα λεφτά που θα σου έδιναν.»

«Συμφεροντολόγα! Δεν ντρέπεσαι λίγο; Μυρίστηκες χρήματα και είπες να ορμήσεις; Φτου σου!» μου λέει και μου βγάζει τη γλώσσα.