Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 31

Όσα μου είπε σήμερα ο Άλκης με συγκλόνισαν πολύ και με έκαναν να τον εκτιμάω ακόμα περισσότερο για όσα έχει καταφέρει στη ζωή του. Δεν άφησε τις δυσκολίες να τον πάνε πίσω, πάλεψε μόνος του και βρήκε τον δρόμο του. Μετά την εξομολόγηση του και αφού μας είχαν πάρει και τους δυο τα ζουμιά αμέτρητες φορές, η εξάντληση από το ξενύχτι και από όλη αυτή τη συναισθηματική φόρτιση μας χτύπησε την πόρτα και κοιμηθήκαμε αγκαλιά.

Όταν ξύπνησα ήταν πλέον απόγευμα και δεν ήξερα αν έπρεπε να φτιάξω πρωινό ή κανονικό φαγητό. Κρίνοντας όμως από το ότι έχουμε να φάμε από χθες και από το ασταμάτητο γουργουρητό του στομαχιού μου, κατέληξα στην δεύτερη επιλογή. Έκανα πρώτα ένα καφέ για να ανοίξει καλά το μάτι και μετά αποφάσισα να φτιάξω το αγαπημένο φαγητό του Άλκη. Ουσιαστικά είναι ακόμα τα γενέθλια του και θέλω να τον περιποιηθώ, ειδικά μετά τα πρωινά. Είναι η δικιά του μέρα και δεν θέλω τίποτα άλλο να την αμαυρώσει, πρέπει να τη θυμάται ευχάριστα.

Ξαφνικά νιώθω δυο χέρια να τυλίγονται γύρω μου και ένα φιλί στον λαιμό μου.

«Καλά πότε ξύπνησες και μπήκες τόσο αθόρυβα που δεν σε άκουσα;» τον ρωτάω γυρίζοντας το κεφάλι μου για να τον δω.

«Ήσουν αφοσιωμένη στις μαγειρικές σου, σεφ μου! Που να με ακούσεις; Άλλωστε έχω και τη χάρη των νίντζα!»

«Α, δεν μας τα είχες πει αυτά! Πόσες χάρες έχεις τέλος πάντων;»

«Αμέτρητες!» γελάει και πάει να βάλει καφέ.

Χαίρομαι που ξύπνησε ορεξάτος, έτσι θέλω να τον βλέπω πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.

«Θέλεις να σε βοηθήσω σε κάτι;» με ρωτάει όταν τελειώνει τον καφέ.

«Όχι, σήμερα έχεις κάθε δικαίωμα να κάτσεις σαν μαχαραγιάς και να αφήσεις σε μένα όλα τα υπόλοιπα.»

«Ουάου, πρέπει να το εκμεταλλευτώ λοιπόν. Κάτι θα σκεφτώ μέχρι το βράδυ. Προς το παρόν πάω να αράξω στον θρόνο μου.» και πηγαίνει στην πολυθρόνα, όπου όλη την υπόλοιπη ώρα μιλάει στο κινητό μ' αυτούς που τον έπαιρναν τηλέφωνο για να του ευχηθούν.

Εγώ τελειώνω με το φαγητό και σερβίρω.

«Πασά, κατέβασε τα πόδια από το τραπέζι και έλα να ντερλικώσεις.»

«Να ντερλικώσω; Τι λέξεις χρησιμοποιείς μπροστά σ' ολόκληρο πασά και του λες και τι θα κάνει; Πολύ θάρρος πήρες νομίζω. Να μιλάς καλύτερα στον αφέντη σου.»