Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 26

Αφού κάνω την εγγραφή, ένας γυμναστής μου δίνει ένα πρόγραμμα με τις ασκήσεις που πρέπει να ακολουθώ. Μου εξηγεί πως λειτουργούν τα όργανα και μετά μ' αφήνει για να βοηθήσει και τους υπόλοιπους. Αποφασίζω να ξεκινήσω με τα πόδια μιας και μου φαίνονται πιο εύκολα. Γενικά βαριέμαι να γυμνάζω χέρια, εξάλλου δεν θέλω να κάνω ποντίκι, όχι ότι υπήρχε καμία τέτοια περίπτωση με τα 5 κιλά που μου έβαλε, αλλά τέλος πάντων, για να το αποφύγω είμαι ικανή να σκεφτώ οποιαδήποτε δικαιολογία. Σε αντίθεση βέβαια με τον Άλκη που δίνει πόνο. Τον βλέπω να σηκώνει πάνω από τα μισά κιλά, αν όχι τα 3/4, του μηχανήματος και μένω με το στόμα ανοιχτό. Ο ιδρώτας κυλάει στο πρόσωπο του και αυτός δεν δίνει καμία σημασία, συνεχίζει ακάθεκτος την άσκηση απόλυτα συγκεντρωμένος, με την μουσική από τα ακουστικά στα αυτιά να αποτελεί το μόνο εξωτερικό ερέθισμα. Αχ, είναι τόσο σέξι που μου έρχεται να του ορμήξω! Μ' όλο αυτό το θέαμα έχω αφαιρεθεί τελείως και απλά τον κοιτάζω, μέχρι που μια φωνή με επαναφέρει στην πραγματικότητα.

«Κοπελιά, τελείωσες από το μηχάνημα, να πάρει και κανένας άλλος σειρά;» με ρωτάει ένας νταβραντισμένος προφανώς εκνευρισμένος που έχω κάνει κατάληψη και δεν τον αφήνω να γυμναστεί.

«Ναι, συγγνώμη, μόλις έφευγα.» απαντάω ντροπιασμένη που με έπιασε να χαζεύω σαν χάνος και πηγαίνω στην άλλη άκρη του γυμναστηρίου και ανεβαίνω σ' ένα ποδήλατο. Τουλάχιστον έχει πολλά, οπότε δεν θα έρθει κανένας να μου ζητήσει τα ρέστα. Συνεχίζω να παρατηρώ τον Άλκη που όταν αντιλαμβάνεται το βλέμμα μου έρχεται προς το μέρος μου. Αυξάνω κατευθείαν την δυσκολία και τον ρυθμό για να μην καταλάβει ότι τόσην ώρα πήγαινα πιο αργά κι από χελώνα και το μόνο που έκανα ήταν να μου τρέχουν τα σάλια. Όταν φτάνει μου δίνει ένα φιλί και με ρωτάει πως πάω.

«Τέλεια! Έκανες πολύ καλά που επέμενες να έρθω κι εγώ μαζί σου.» και μόνο για να τον θαυμάζω αξίζει, αλλά φυσικά δεν του το λέω μην πάρει και αέρα. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει ενώ είμαστε μαζί και συγκατοικούμε κιόλας να μην τον έχω συνηθίσει ακόμα και να κάνω σαν κοριτσάκι που βλέπει πρώτη φορά από κοντά το είδωλο της.

«Είδες μωρό μου, το ήξερα ότι θα κολλούσες κι εσύ, όπως εγώ.» και μου πειράζει τα μαλλιά.

«Αν κόλλησα λέει, σηκωτή θα με παίρνουν πλέον από εδώ μέσα!» και γελάμε κι οι δυο.

«Να μην σε καθυστερώ λοιπόν, πάω να συνεχίσω κι εγώ και τα λέμε όταν τελειώσουμε.»