Η Τζένη έχτιζε τοίχους μια ζωή μέχρι να έρθει κάποιος να τους γκρεμίσει.
Μπορούν όλα να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη?
Και αν ναι πόσο μπορεί να κρατήσει η ευτυχία?
Υψηλότερη θέση: #2 in Romance
Τις επόμενες δυο μέρες στο εργαστήριο συνεχίζω κανονικά το σχέδιο μου και πηγαίνω στη σχολή ντυμένη πιο αποκαλυπτικά από ότι επιτρέπουν οι συνθήκες. Επιλέγω κοντά σορτσάκια που ίσα που καλύπτουν τα απαραίτητα και μπλουζάκια με αρκετά ανοιχτό μπούστο, αλλά φροντίζω το όλο στυλ να μην είναι τρανταχτό σέξι και δίνει στόχο αλλά πιο κοριτσίστικο για να μπορεί να δικαιολογηθεί στην ζέστη και στον καλό καιρό. Δεν παραλείπω φυσικά να βρίσκω αφορμές για να πηγαίνω στο γραφείο του και να τον ρωτάω με νάζι ότι απορία μου έρχεται στο μυαλό και να του κάνω κομπλιμέντα για την εμφάνιση του. Αυτός δεν χάνει ευκαιρία να ανταποδώσει και κάθε μέρα ξανοίγεται όλο και περισσότερο, ώσπου το δεύτερο μεσημέρι με προσκαλεί ξανά για φαγητό στο γραφείο του και αυτή τη φορά δέχομαι με μεγάλη χαρά.
Αυτή είναι η στιγμή μου και πλέον είμαι έτοιμη να τον παγιδέψω. Βάζω στην τσέπη μου το κινητό για να μπορέσω να ηχογραφήσω όσα μου πει και να τον έχω στο χέρι. Μπαίνω μέσα στο γραφείο του και βλέπω να έχει αδειάσει ότι υπήρχε στο τραπέζι και να έχει απλώσει τα φαγητά που παρήγγειλε.
«Κάτσε, να φάμε τώρα που είναι ζεστά.» μου λέει με το που με αντικρίζει.
«Όλα φαίνονται πολύ ωραία. Ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή σας την πρόσκληση.»
«Ήταν το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω, όταν εσύ έχεις αναλάβει όλα τα πειράματα του εργαστηρίου μόνη σου. Να ξέρεις η βοήθεια σου μου είναι πολύτιμη. Αν δεν ήσουν εσύ όλα θα πήγαιναν πίσω.»
Ναι, έτσι το λέμε τώρα! Θέλει να ξεχνάει μάλλον ότι ο ίδιος έδιωξε τους διδακτορικούς. Φυσικά δεν του το λέω αυτό και απλά τον διαβεβαιώνω ότι είναι χαρά μου να βοηθάω κι ότι θα είμαι εδώ για ότι χρειαστεί, φροντίζοντας να καταλάβει το διπλό νόημα των λόγων μου κοιτάζοντας τον βαθιά στα μάτια.
Τρώμε ήσυχα χωρίς πολλές κουβέντες. Σ' όλη τη διάρκεια με παρατηρεί και όλο πάει να πει κάτι και όλο σταματάει. Εγώ του χαμογελάω συνέχεια και όταν τα βλέμματα μας συναντιούνται κατεβάζω το δικό μου τάχα από ντροπή, ώσπου αποφασίζει να πάρει επιτέλους τον λόγο. Βάζω κατευθείαν την ηχογράφηση στο κινητό και περιμένω να δω τι θα πει.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
