Η Τζένη έχτιζε τοίχους μια ζωή μέχρι να έρθει κάποιος να τους γκρεμίσει.
Μπορούν όλα να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη?
Και αν ναι πόσο μπορεί να κρατήσει η ευτυχία?
Υψηλότερη θέση: #2 in Romance
Οι επόμενες τρείς μέρες πέρασαν χαλαρά και αγαπησιάρικα και όταν μας ειδοποίησαν ότι τελείωσε η κατάληψη και ανοίγει ξανά η σχολή, φύγαμε με βαριά καρδιά. Δεν έχω όμως παράπονο, περάσαμε υπέροχα, αυτές οι έξι μέρες ήταν ένα απροσδόκητο δώρο.
Όταν φτάνουμε στο σπίτι μας και αφού τακτοποιούμε τα πράγματα μας ο Άλκης πηγαίνει γυμναστήριο και εγώ παίρνω τηλέφωνο τη Δήμητρα να μάθω πως πήγε η επίσκεψη στην αδερφή του Κώστα.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
«Έλα αγάπη μου! Τι κάνεις;» την ρωτάω μόλις απαντάει το τηλέφωνο.
«Έλα Τζένη μου, καλά είμαι! Εσείς που χαθήκατε; Ούτε φωνή ούτε ακρόαση αυτές τις μέρες.»
«Συγγνώμη, ότι και να πεις έχεις δίκιο, αλλά ο Άλκης μου έχει πάρει το μυαλό στην κυριολεξία!»
«Τόσο καλά δηλαδή; Να τολμήσω να ζητήσω λεπτομέρειες ή δεν θα το αντέξω;»
«Άστο καλύτερα!» απαντάω και γελάω.
«Αχ, άλλες καλοπερνάνε κι εμείς, άντε μην ανοίξω το στόμα μου.»
«Τι έγινε βρε; Τόσο χάλια περάσατε;»
«Και λίγα λες! Όσες μέρες ήμασταν εκεί ούτε να τον φιλήσω δεν μπορούσα, μην τυχόν και σοκάρουμε την Γιάννα! Λες και αυτή είναι του παρθεναγωγείου, τα παιδιά τα έκανε μυρίζοντας τον κρίνο.»
«Χαχα, σταμάτα βρε αθεόφοβη!»
«Άσε μας μωρέ με την κομπλεξική! Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε με αγνοούσε επιδεικτικά και είχε διπλαρώσει τον Κώστα και δεν τον άφηνε ούτε στην τουαλέτα να πάει. Και όσες φορές πρότεινα να πάμε καμιά βόλτα μόνοι μας πάντα πεταγόταν κι αυτή για να πάμε όλοι μαζί. Ακόμα και σε ξεχωριστά δωμάτια μας έβαλε να κοιμηθούμε για να μην καταλάβουν τάχα μου δήθεν τίποτα τα παιδιά. Άσε που όταν πήγαινα να τα πλησιάσω μου φώναζε και τα έπαιρνε μακριά λες κι εγώ είχα χολέρα και θα τα κολλούσα. Για να μην στα πολυλογώ με είχαν στην απέξω, όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια ένα πράγμα.»
