Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 62

Άλκης POV

Οδηγώ για ώρες χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση και χωρίς να σταματάω πουθενά με μόνη παρέα το ραδιόφωνο. Έχω βρει κι έναν σταθμό που παίζει συνέχεια καψουροτράγουδα και δίνω πόνο τραγουδώντας κι εγώ τους στίχους, ειδικά όταν βάζει το ''Απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις'' ανεβάζω την ένταση στο τέρμα και ζω τον κάθε στίχο.

Μη κρύβεσαι άλλο και μη προσποιείσαι,
τα έμαθα όλα τι κάνεις ποια είσαι,
μου είπαν για σένα πολλές ιστορίες,
πως είναι η ζωή σου γεμάτη αμαρτίες.

Κι απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις,
κι απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις,
όταν πας ξένα χέρια ν' αγγίξεις,
όταν πας ξένα χέρια ν' αγγίξεις,
κι αν τα βράδια ο ύπνος σε πιάνει,
μ' όλα αυτά που σε μένα έχεις κάνει,
απορώ,
απορώ,

Α, ρε Τζένη! Γιατί να μου το κάνεις αυτό; Δεν σου ήμουνα αρκετός; Δεν στα έδωσα όλα; Τι παραπάνω ήθελες και το έψαχνες στον άλλο; Εγώ για σένα ήμουν ικανός να πέσω στη φωτιά κι εσύ με ξεπλήρωσες έτσι, τέτοια κοροϊδία! Απορώ πως με κοιτούσες στα μάτια και μου έλεγες ότι μ' αγαπάς όταν εσύ πηδιόσουν με τον άλλο πίσω από την πλάτη μου. Δεν το αντέχω άλλο αυτό το βασανιστήριο, το βίντεο τους γυρνάει στο μυαλό μου συνέχεια και κάθε φορά νιώθω ένα μαχαίρι να μπήγεται στην καρδιά μου και να την ξεσκίζει.

Οι σκέψεις με έχουν κατακλύσει και δεν μπορώ άλλο να οδηγήσω. Σταματάω σε ένα πρατήριο βενζίνης ρωτάω που είναι το πιο κοντινό ξενοδοχείο και παίρνω ένα μπουκάλι ουίσκι για να το πιω με την ησυχία μου στο δωμάτιο μέχρι να γίνω στουπί και να μην θυμάμαι τίποτα. Τελικά την βγάζω στο μικρό μπαλκονάκι που χωράει ίσα ίσα μια καρέκλα και βλέπει σε κάτι παλιές πολυκατοικίες, αλλά δεν με νοιάζει γιατί το μόνο που θέλω είναι να χτυπάει ο αέρας το πρόσωπο μου και η μαυρίλα της νύχτας να κάνει συντροφιά μ' αυτή της ψυχής μου.

Την επόμενη μέρα ξυπνάω από τις ακτίνες του ήλιου. Ανοίγω τα μάτια μου με δυσκολία και βλέπω ότι είμαι ξαπλωμένος μπρούμυτα στο πάτωμα, φαίνεται δεν είχα κουράγιο ούτε στο κρεβάτι να φτάσω. Προσπαθώ να σηκωθώ αλλά νιώθω όλο το κορμί μου να πονάει και το κεφάλι μου με σφυροκοπάει ανελέητα. Πιάνομαι από μια καρέκλα και με το ζόρι βρίσκω την ισορροπία μου για να πάω στο μπάνιο. Βγάζω τα ρούχα μου και μπαίνω στην ντουζιέρα αφήνοντας το κρύο νερό να πέσει πάνω μου μπας και συνέλθω.