Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 70

Η ώρα περνάει και ο Άλκης ακόμα είναι κλεισμένος στο δωμάτιο του και δεν λέει να βγει από εκεί μέσα. Ο Δημήτρης προσπαθεί να τον ξεκουνήσει αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα, ο καημένος έχει βρεθεί στην μέση και δεν ξέρει τι να κάνει με μας που έμπλεξε. Δεν μπορώ άλλο αυτήν την αναμονή και αποφασίζω να πάω στο δωμάτιο του. Θέλει δεν θέλει να με δει εγώ είμαι αποφασισμένη να του μιλήσω. Δεν αντέχω να είμαστε έτσι. Ανοίγω την πόρτα του χωρίς να χτυπήσω και τον πετυχαίνω να βγάζει τα ρούχα που φορούσε. Έχει τόσο ωραίο σώμα που για λίγο μένω απλά κοιτάζοντας και θαυμάζοντας το καλοσχηματισμένο κορμί του.

«Από πότε μπαίνεις στα ξένα δωμάτια χωρίς να χτυπήσεις, που πήγαν οι τρόποι σου; Κι αν θέλεις κάποιον να μπανίσεις, βρες άλλον, εμένα με είχες και με έχασες.» μου λέει θυμωμένα και φοράει την φόρμα του.

«Άλκη, σε παρακαλώ, έλα να μιλήσουμε! Μην με αποφεύγεις!» τον ικετεύω. «Σ' αγαπάω πάρα πολύ, μην αμφιβάλλεις ούτε στιγμή για αυτό. Το ξέρω ότι έφταιξα και δεν έπρεπε ποτέ να σου πω ψέματα, αλλά τώρα το πήρα το μάθημα μου, στο ορκίζομαι! Από εδώ και πέρα θα σου λέω τα πάντα και δεν θα κάνω ότι μου καπνίσει. Έκανα λάθος που δεν σε είχα ακούσει από τη αρχή, αλλά είμαι αποφασισμένη να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος δεύτερη φορά. Θα σε ακούω και θα σε συμβουλεύομαι για όλα. Δώσε μου ακόμα μια ευκαιρία και σου υπόσχομαι ότι δεν θα σε απογοητεύσω. Η αγάπη μας είναι για μένα ότι πιο σπουδαίο έχω και δεν θα την διακινδυνεύσω ποτέ ξανά, ήδη χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο που μας έφερα έως εδώ. Μίλα μου, σε παρακαλώ, έλα να λύσουμε ότι πρόβλημα υπάρχει.»

«Δεν ευκαιρώ, έχω να πάω για τρέξιμο.» δηλώνει και φοράει τα αθλητικά παπούτσια του.

«Βραδιάτικα σε μια ξένη πόλη, είσαι σίγουρος;»

«Γιατί φοβάσαι μην πάθω κάτι; Μην ανησυχείς ξέρω να αντιμετωπίζω τους κινδύνους.» και με προσπερνάει για να βγει έξω.

«Θα έρθω κι εγώ μαζί σου!» δηλώνω και τον ακολουθώ.

«Σε έπιασε ξαφνικά η όρεξη!» με ειρωνεύεται. «Δεν έχω χρόνο να σε περιμένω να αλλάξεις, βιάζομαι.»

«Έτοιμη είμαι, έτσι θα έρθω.» βιάζομαι να του απαντήσω.

Με κοιτάει καλά καλά με ένα βλέμμα όλο απορία.

«Θα τρέξεις με το τζιν και το σανδάλι;» με ρωτάει.

«Ναι, γιατί όχι; Είναι πάρα πολύ βολικά, τύφλα να έχουν τα αθλητικά.» Τι βλακείες του λέω!