Μεγάλες Αγάπες

Κεφάλαιο 28

Όταν επιστρέφουμε σπίτι, ετοιμάζω κάτι πρόχειρο να φάμε και βλέπουμε χαλαρά μια ταινία. Το επόμενο πρωί πηγαίνουμε στη σχολή όπου μαζί με τους υπόλοιπους της παρέας κάνουμε σχέδια για το βράδυ του Σαββάτου. Ο Άλκης πρώτη φορά δείχνει να μην θέλει να ακολουθήσει και μου φαίνεται περίεργο. Αυτός πάντα πέταγε την σκούφια του για κάτι τέτοια. Στη διάρκεια του μαθήματος, και ενώ η καθηγήτρια μας έχει πρήξει αναλύοντας διάφορες θεωρίες, εγώ αφαιρούμε και σκέφτομαι ότι δεν έχουμε πληρώσει ακόμα τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Εκεί λοιπόν που προσπαθώ να θυμηθώ πότε λήγει, για να προλάβουμε την προθεσμία, μου έρχεται η φλασιά ότι το Σάββατο πέφτουν τα γενέθλια του Άλκη. Δεν το πιστεύω ότι δεν είχα κάνει νωρίτερα το συνειρμό! Είμαι μεγάλη γαϊδούρα τελικά! Πω, ευτυχώς που μου έκοψε έστω και τελευταία στιγμή.

Πρέπει όμως να σκεφτώ κάτι κάλο. Αυτός έχει κάνει για μένα τόσα πολλά κι εγώ τίποτα. Πρέπει κάπως να ανταποδώσω! Καταρχάς, θέλω να βρω τι δώρο θα του πάρω και πως θα το γιορτάσουμε. Να είμαστε οι δυο μας ή να μαζευτούμε όλη η παρέα; Σίγουρα και τα παιδιά θα θέλουν να του ευχηθούν, οπότε θα ήταν ωραία να μαζευόμασταν όλοι μαζί το βράδυ. Αλλά που, σε κάποιο σπίτι ή σε μαγαζί; Πολύ κοινότυπες επιλογές μου φαίνονται. Το βρήκα! Θα πάμε στην παραλία. Λατρεύει τη θάλασσα κι εδώ με έτρεχε χειμωνιάτικα, τώρα που έχει ανοίξει επιτέλους ο καιρός θα είναι ακόμα πιο ωραία. Αλλά από δώρο, τι θα κάνω; Αχ δεν είμαι καλή σ' αυτά! Άμα του πάρω κάτι και δεν του αρέσει; Με αυτά και με εκείνα το μάθημα τελειώνει και εγώ δεν άκουσα ούτε μια λέξη. Μπράβο, Τζένη, από το κακό στο χειρότερο πας! Να δω τι θα γράψω σ' αυτή την εξεταστική γιατί το μυαλό μου μόνο στα μαθήματα δεν το έχω.

Καθώς βγαίνουμε από το αμφιθέατρο πιάνω την Δήμητρα αγκαζέ και της λέω τα πλάνα μου. Κατευθείαν ενθουσιάζεται και δέχεται να με βοηθήσει.

«Αγόρια, εγώ θα πάρω την Τζένη για να πάμε μια βόλτα στα μαγαζιά. Θέλω να πάρω ένα καινούργιο φόρεμα και θέλω τη γνώμη της. Δεν πιστεύω να θέλετε να μας συνοδέψετε;» ρωτάει αθώα.

«Όσο δελεαστική κι αν είναι η πρόταση σου, λέω εμείς να πάμε για καμιά μπυρίτσα.» απαντάει ο Νίκος για λογαριασμό όλων.

«Κρίμα, εσείς χάνετε! Καλά να περάσετε!» λέει η Δήμητρα και φεύγουμε αμέσως.

«Καλά βρε, αν σου έλεγαν ναι τι θα έκανες;» την ρωτάω.

«Σοβαρά αγάπη μου, περίμενες ότι υπάρχει έστω και μια τέτοια πιθανότητα; Ποιος άντρας θέλει να τον τραβάνε με το ζόρι από το ένα μαγαζί στο άλλο; Το κάνουν μόνο όταν δεν μπορούν να το αποφύγουν και από ανάγκη.»