To Infinity and Beyond (Book 1)

To Infinity and Beyond 4

JERIC'S POV

Finally parang hindi na siya masyadong tense. May something talaga sa ngiti niya. Ang ganda niya talaga. Kung araw-araw ko lang siyang makikita.. Sobrang ganda siguro ng buong araw ko.

"Can I ask you a favor?" sumeryoso siyang nagtanong sa akin. Parang kinakabahan tuloy ako sa favor na yun.

"Uhmm.. Anything, as long as I can do it."

"Pa autograph naman oh.." sabay labas nung panyo niya at pentel pen sa bag. "Dapat sana yung CD mo eh, kaso hindi ko naman dala. Malay ko bang ikaw ang mami-meet ko. Pwede ba?" sabay abot sa akin nung pentel pen. Nakakatuwa siya, para siyang bata. Isa din ba siya sa mga fans ko?

"Sorry but I can't do your favor." tapos lumungkot bigla yung mukha niya.

Kinuha ko yung panyo ko at agad kong inagaw yung pentel pen niya, "I can't sign your handkerchief, ang ganda pa kaya nyan. Sayang naman. Mind as well take my handkerchief and I will sign this for you. What do you think?"

Biglang nagliwanag yung mukha niya, "Pero sayang naman yung handkerchief mo."

"No I insist. Remember, we're friends?" at agad kong sinulatan yung panyo ko para wala na siyang magawa.

- To my new found friend,

Keep on smiling! I like the way you smile. Stay beautiful! -Captivated: Jeric Tan

Pinirmahan ko tapos agad kong inabot sa kanya.

Ang saya nyang kinuha yung binigay ko sa kanya. Arggh! That smile, it really captivated my heart.

"Thank you so much. I owe you with this one." nakangiti nyang sabi sa akin. Sabay tinago sa bag niya yung pentel pen at panyo ko.

"No problem. You're always welcome. Siguro, I'll sign your CD some other time?"

"Some other time? Meaning magkikita pa tayo next time?" parang nagtataka nyang tanong.

"Why? Ayaw mo na bang magkita tayo?" nagpapa-cute kong tanong sa kanya.

"No, that's not what I mean. Maybe sa mall show mo, pipila ako para makapagpa-autograph sayo." natatawa nyang sabi.

"You don't have to do it. Just tell the guard your name and I'll promise you, you'll be the first in line." napa-smirk ako sa kanya.

"Very important person lang ang treatment sa akin ha?" nakikipagbiruan nyang sabi sa akin.

"Yes! A very important person to me." seryoso kong sabi sa kanya. Parang natigilan siya sa sinabi ko at nagblush. Ow! I got it. May crush kaya siya sa akin?

"Loko ka." nasabi niya sa akin at mahinang hinampas ang braso ko. Napatigil ako bigla, first time lang ata akong masabihan ng babae na loko ako plus nahampas pa ako sa braso. She's just so funny. I like her.

"I'm sorry. Nadala lang ako." parang bigla siyang nahiya sa ginawa niya. But I find it so cute.

"Hey! It's ok. No need to be sorry about huh?" tapos hinawakan ko saglit yung baba niya. "I told you, I am an ordinary person. I do not bite." natatawa kong sabi sa kanya. Pag siya yung kasama ko, parang ang gaan-gaan lang ng loob ko.

"Hey! Mr. Tan, you're up there oh." tapos tinaas niya yung kamay niya, "And I'm just here." tapos yung isa namang kamay niya nasa mababa at hindi magka-pantay. Todo demonstrate pa siya. "We're just too different. Mahirap na, baka yung pagka-sabi ko sayo ng loko at paghampas ko maging dahilan ng pagkakakulong ko." natatawa niyang sabi.

"But I'm gonna make sure that even though I'm up there or you just level yourself down there. I'll promise that I'm gonna be with you." Nagawan ko pa ng banat yung pag-eexplain niya. Pero yun naman ang gusto ko. Parang gusto ko lang makasama siya.

"Hey! Mr. Tan, kanina ka pa po bumabanat. Tama na po ok? Ang sweet na." nagbibiro niyang sabi.

"But I'm just telling the truth." seryoso kong pagkakasabi sa kanya tapos bigla na naman siyang tumahimik. "Can I borrow your phone?" pagtatanggal ko ng awkwardness naming dalawa.

"Uhm.. Why?" tumango siya pero kinuha niya yung cellphone sa bag niya.

"We should capture this moment. You know, remembrance?" Habang kinukuha ko yung cellphone sa kanya. Inakbayan ko siya. "Come on! Smile." tsaka kami nagpicture. There's really something with her smile. Ang ganda niya din talaga. I could stare at her every day.

"Here, my remembrance for you." tsaka ko binalik sa kanya yung cellphone.

"Remembrance talaga." nakangiti niyang sabi at tinago niyang muli ang kanyang cellphone.