Bizim mevsimimiz olsun bu. Papatya mevsimi. Sen çiçekler kadar narin güzel kokulu. Bense koparmaya kıyamayan hizmetkar bahçıvan... Ellerimi süreyim sana bir tek, dokunayım usulca... Hüzünleri geride bırakalım sevinçler bizimle olsun. Seninle mutsuzluk ne mümkün papatyam! Sen mutluluk müjdecisi huzurun nefes alan hali. Sen çiçekleri kokla çocuksu gülüşünle... Ben de o gülüşten öpen ipsiz sapsız aşık. Bir sana aşık. Bir sana divane. Seni sevmekten başka mesleğim senden başka mevsimim olmasın. Benim en güzel çiçeğim... Papatyam... Ver bir demet gibi çiçek ellerini koynumda saklayayım bir ömür, her an öpeyim onları.. Sensin benim ilkbaharım, sensin en güzel mevsimim. Ruhum... Kadınım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEKİ İNSANLAR
Short StoryEvren dengesizlikler üzerine kuruluyken biz insanoğlundan dengeli olmamız beklenemezdi. Çünkü "umut" denen şey her zaman dengemizi bozmaya yetti. Bizi hayal kırıklıklarına ve boş ümitlerin içine itti. Neden sonra konuşmasını öğrendiği gibi...
