Sarılıp uyumak vardı.
Hiçliğe sarılamıyor ki insan. Hissedemiyor. Bir tenin yumuşaklığı yok hiçlikte. Biliyorum ilk cümlenin öznesi belirtilmiş değil. Yazmak istemiyorum ne adını ne de zamirini. Bende ve gecede saklı kalsın her şeyin. Yoksa korkarım ki. Birisi duyar da ben gibi sarılmak ister. Ben gibi sevse kim özlemez ki yokluğunu. Bir tek ben bilirim teninin yumuşaklığını ve nefesinin serinliğini. Başkası da bilmesin zaten. Kal yüreğimde... Hiçliğine alışamadım ki başkasıyla paylaşayım özlemini. Bırak bana kalsın özlemin, kokun, tenin... Razıyım hiçliğe de. Hiçliğin de benim olsun sadece.
Olsun...
Ben hiçlikte de severim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEKİ İNSANLAR
Short StoryEvren dengesizlikler üzerine kuruluyken biz insanoğlundan dengeli olmamız beklenemezdi. Çünkü "umut" denen şey her zaman dengemizi bozmaya yetti. Bizi hayal kırıklıklarına ve boş ümitlerin içine itti. Neden sonra konuşmasını öğrendiği gibi...
