Bazı şarkılar var sen dinlemek istemedikçe çalan. Değiştirin şu şarkıyı da diyemiyorsun üstelik, yaraların açığa çıkar diye. Bitmesini bekliyorsun uzaklara dalıp. Dışarıyı izleyemiyorsun. Yollar bile seni hatırlatıyor. İçinde bir korku oluyor ya denk gelirse diye. Sanki dünyanın en büyük günahı da işlemeye çekinir gibi. Ne olacak ki sanki görsem. İçimdeki insanlar suskunluğunu mu bozulacak. Karşısına geçip bir tokat mı atacak 'bunu bana nasıl yaparsın?' diye. Oturup ağlayacaklar... Deli gibi sarılmasını isteyip dokununca kızıcam. Gözlerine nefretle bakarken ezberleyemediğim yüzündeki yeni çizgileri ezberleyeceğim bir yandan. Bu nasıl bir cehennemdir ki çocukken sallandığım ağaçta şimdi ölmek istiyorum. Böyle anlamsız bir hayat benimkisi bu aralar. Seni ölesiye sevip senden ölesiye nefret etmek...
-- fatih alıç
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEKİ İNSANLAR
Short StoryEvren dengesizlikler üzerine kuruluyken biz insanoğlundan dengeli olmamız beklenemezdi. Çünkü "umut" denen şey her zaman dengemizi bozmaya yetti. Bizi hayal kırıklıklarına ve boş ümitlerin içine itti. Neden sonra konuşmasını öğrendiği gibi...
