Evren dengesizlikler üzerine kuruluyken biz insanoğlundan dengeli olmamız beklenemezdi. Çünkü "umut" denen şey her zaman dengemizi bozmaya yetti. Bizi hayal kırıklıklarına ve boş ümitlerin içine itti. Neden sonra konuşmasını öğrendiği gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yalnızlığın tarifi nedir ? O kadar insan varken etrafınızda yalnız hissetmek nedir? Aklınıza cümlelerden başka her şey geliyor değil mi? Daha çok parçalar. Yalnızlığınızı oluşturan, sizi uzun hissizliklerin içine çeken parçalar. Büyüdükçe parçalarınız çoğalıyor. Önce hayalleriniz parçalanıyor, sonra umutlarınız. Bir yerden sonra kişilere bağlıyorsunuz hayal ve umutlarınızı... Bu sefer onlar sizin yerinize parçalıyor. O kadar çok parça kalıyor ki elinizde, uzaktan bir bütünmüş gibi gözüküyor. İşte bu parçalardan oluşan büyük çöplüğünüz sizin yalnızlığınız... Sizi bir bütün gibi görüyorlar duvarların ardından. Kimse yaklaşmıyor kimse uğraşmıyor. Ama siz yine de devam ediyorsunuz çöplüğünüzde kuşları uçurmaya...
