Evren dengesizlikler üzerine kuruluyken biz insanoğlundan dengeli olmamız beklenemezdi. Çünkü "umut" denen şey her zaman dengemizi bozmaya yetti. Bizi hayal kırıklıklarına ve boş ümitlerin içine itti. Neden sonra konuşmasını öğrendiği gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Koku...
Milyonlarca koku var şu dünyada.
Var var olmasına da hiçbiri senin tenindeki gibi kokmuyor. Sana sarılıp derin derin içime çekince fark ettim bunu. Öyle tarifi filan da yok... Bir çiçeğe ya da bir parfüme benzetemem. Cennet Kokusu demelerinin de amacı bu sanırım. İşin gerçeği bir tarife de ihtiyacım yok. Sarılıp kokunu içime çektikten sonra bana ne ki adından tarifinden...
Kokuna sarılmak...
Benim tek ihtiyacım tek gerçeğim bu. Fazla da bir isteğim yok. Ensenden öpmek, ellerini okşamak, sıcaklığını hissetmek. Fazla mı oldu? Sevi'de azı olmaz ki be. Bu sebeptendir seni hep daha fazla sevmem. Neyse... Ne diyorduk? Hahh tamam hatırladım şimdi:
