Kapatamıyorum gözlerimi. Yattığım yastığı yorganı ve örtüleri yaktım. Yastık sen kokuyordu, örtülerde ise saçların sık sık beni ziyaret ediyordu. Geçen gün yine saçına rastlayınca yaktım. Biraz daha yaşlandım. Ruhumu işin içine katmıyorum bile. Sürekli dişlerimi sıkarken buluyorum kendimi. Ha bu arada fotoğrafların duruyor hala. Silemiyorum seni görürüm diye. Yazdıklarımı da oku mutlaka, yoksa içimde çöken bu şey beni mahvedecek.
-- Fatih Alıç
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEKİ İNSANLAR
Short StoryEvren dengesizlikler üzerine kuruluyken biz insanoğlundan dengeli olmamız beklenemezdi. Çünkü "umut" denen şey her zaman dengemizi bozmaya yetti. Bizi hayal kırıklıklarına ve boş ümitlerin içine itti. Neden sonra konuşmasını öğrendiği gibi...
