Zawsze tam gdzie ty

23

Następnego dnia również zjawiłem się w szpitalu. Siedziałem tak przed jej salą dopóki nie zauważyłem, że pielęgniarka szybko wybiegła z ponieszczenia i zaczeła szukać lekarza. Ja nie wiedząc co się dzieje postanowiłem, że ją o to zapytam.

- Czy coś się stało?

- Pacjentka się właśnie obudziła - odpowiedziała szybko.

Nawet nie wyobrażacie sobie jak jestem z tego powodu szczęśliwy. Tyle na to czekałem. Jak najszybciej muszę się z nią zobaczyć.

*

Jakieś 10 minut temu przyszedł do niej lekarz i jej rodzice. Do tej pory nie uzyskałem żadnych nowych informacji. Mam tylko nadzieję, że pozwolą mi ją odwiedzić. Po chwili zauważyłem jak z sali Sky wychodzi lekarz.

- Czy mógłbym się z nią zobaczyć? - pytam.

- Oczywiście. Jak tylko jej rodzice opuszczą salę możesz wejść.

- Dziękuję - ucieszyłem się.

Jak tylko państwo Anderson opuścili salę natychmiastowo zajęłem ich miejsce.

- Cześć Kochanie - przywitałem się z nią.

- Kochanie? - zauważyłem, że była zmieszana.

- Chyba mogę tak zwracać się do mojej dziewczyny? - uśmiechnęłem się.

- Dziewczyny? Nie znam cię - nie powiem zabolało mnie to.

- Nie żartuj sobie skarbie.

- Ale ja nie żartuje. Nie wiem kim jesteś.

- Ethan nic ci to nie mówi? - spytałem mając nadzieję, że jednak kłamie.

- Nie znam żadnego Ethana. A teraz jakbyś mógł to wyjdź z sali - dlaczego ona to robi?

- Nie wygłupiaj się.

- Mówię poważnie. Wyjdź! - nie chcąc się kłócić zrobiłem to co kazała.

Dlaczego ona to robi? Czy już mnie nie chce znać? Jak najszybciej muszę zapytać lekarza o co tu chodzi. Tak jak powiedziałem tak zrobiłem. Udałem się do pokoju dla lekarzy.

- Doktorze dlaczego Sky mówi, że mnie nie zna? - spytałem prosto z mostu.

- Czasem już tak bywa, że pacjenci po wybudzeniu się ze śpiączki mają utratę pamięci.

- A czy ona przypomni sobie o mnie?

- Prawdopodobnie tak, ale istnieje też taka możliwość, że to nigdy nie nastąpi.

Najlepszy dzień mojego życia niestety okazał się być najgorszym. Moja księżniczka mnie nie pamięta...