İÇİMDEKİ SES

İÇİMDEKİ SES Bölüm 26

Mustafa, soluğu onun yanında aldı.

Fatih, toprağın üstünde yüzükoyun cansız biçimde yatıyordu.

Mustafa, onunu tutup çevirdi panikle.

"Fatih! Canım kardeşim! Sakın ölme!"

Fatih, birkaç saniye sonra gözlerini açtı. Zorlukla nefes alıyordu. Karnını tuttu. Sonra ellerini başına götürdü: "Yandım anam!" Kıvranıyordu, dizlerine karnına çekmişti.

"Şükürler olsun; yaşıyorsun! Yaşıyorsun!"

"Katil! Katil! Ne yaptın bana?!" dedi ağlamaklı.

"Hayır dostum."

"Bu bir suikast girişimidir. Uzak dur benden. Katil! Uzaklaş!"

"Trilyonlarını çalmak için. Tabi."

Mustafa, atletinden bir parça kopardı ve başı sardı; ama bir anda atlet parçası da kan oldu.

"Seni hastaneye götürelim. Kan durmayacak!"

"Panik yapma. Tütün kanı durdurur. Tütün koy oraya. Bandaj yap ve sar."

Mustafa, onun söylediği gibi ve yardımıyla başı sardı. Sonra onu koluna girip inşaata taşıdı. Uzanmasını sağlayıp başında beklemeye başladı.

"Özür dilerim. Bir şaka yapayım dedim."

Fatih ağlıyordu: "Beni yalnız bırak."

Mustafa geri gidip onu izlemeye başladı. Ölür diye korkuyordu.

"Oradan git. Beni yalnız bırak. İyiyim."

Mustafa oradan uzaklaştı. Yola çıktı. Uzun bir süre bekledi, bir araç geçiyordu, durması için çabaladı; ama şoför onu umursamadı, basıp gitti. Çevreye bakındı. Bir insan aradı gözleri. Kimse yoktu buralarda. Yoldan tek tük araç geçiyordu, el edeni dikkate almadılar. Yağmur başlamıştı. Mustafa aşağı indi. Fatih, yerinde yoktu. Ona seslendi, yanıt alamadı. Çevreye göz attı, sonra inşaata girdi. İçerde bir araştırma yaptı. Sonra deniz kenarına indi. Fatih, bir ağacın dibinde oturuyordu.

"Fatih, gel haydi, yemek yemeyi unuttuk. Çay demleyeyim."

"Sen git. Az sonra gelirim."

Çay kaynamaya başlamıştı. Fatih ikinci katın balkonuna geldi. Mustafa'nın yanına oturdu.

"İyi tarafından bak."

Fatih güldü: "Fakirin ekmeği budur."

Mustafa gülüp onun omzuna dokundu.

"Anlamadığım çok şey var hayatta. Belki de kafam iyi çalışmıyor."

ħ