I Love My Job, Dutch Niall Horan Fanfiction

Hoofdstuk 10

Ze hangen 10 minuten aan mijn lippen. Elke keer als iemand wat wilt zeggen, roept iedereen "SSSTT!"

Als ik klaar ben met mijn verhaal zijn ze nog even stil. Dan beginnen ze allemaal schreeuwen en te springen. Louis springt zelfs op mij. Ik heb het gevoeld dat een van mijn ribben kraakt als hij valt, recht op mij. Ik schreeuw het uit van de pijn. Direct is iedereen stil. Ze kijken me verbaasd aan. 'LOUIS, F*CK YOU!!!' Louis kijkt me nog verbaasder aan.

'Did I hurt you, Nialler?' Ik kijk hem met een gezicht aan van, "je-meent-het".

'I'm sorry!!' Ik glimlach naar hem. Voorzichtig probeer ik om rechtop te gaan zitten, ik lig namelijk nog op de bank. Maar dat doet kei veel pijn. Ik kreun.

'Do you have a lot of pain?' vraagt Harry voorzichtig. Ik knik.

'Maybe it's better to go to a doctor. Just to check if everything is OK,' stelt Liam voor.

Ik kijk hem twijfelend aan. 'Moet dat?' Liam knikt. 'Je kunt een rib gebroken hebben. En als dat zo is, moeten we het wel zeker weten.'

Liam is met Paul aan het bellen, ik lig nog steeds op de bank. Harry is met het ziekenhuis aan het bellen. We moeten dit zoveel mogelijk uit het nieuws te houden. Zayn zit naast me tv te kijken. Louis is iets in de keuken aan het doen.

Liam stopt met bellen. 'Paul is coming. He takes us to the hospital.'

Harry informeert direct diegene waarmee hij aan het bellen is.

Even later komt Paul binnen gelopen. 'Hoe gaat het ermee, Niall?'

'Painful.' Hij glimlacht. 'Come on, we moeten nu gaan. Het is al laat, en in het ziekenhuis moeten we ook lang wachten.' Hij pakt me zo op. En eigenlijk is dat minder pijnlijk dan rechtop zitten. Hij loopt zo met me naar de auto en zet met in een stoel. Hij legt de stoel een beetje neer. Dat is het minst pijnlijke voor mij. Zayn komt naast me zitten. Louis, Liam en Harry gaan met de andere auto.

We rijden aan naar het ziekenhuis. Paul heeft de radio aanstaan. Er komt een bekend liedje op, dus ik begin zachtjes mee te zingen. Zayn kijkt me verbaasd aan.

'Dude, you've maybe broke your rib, and you're singing?' 'Yeah, why not?' Zayn haalt zijn schouders op.

Paul rijdt flink door, dus we zijn zo bij het ziekenhuis. Er staat al een zuster klaar met een rolstoel. Ik ga er voorzichtig in zitten. Het doet nog behoorlijk pijn, zelfs ademen begint nu pijn te doen. De andere zijn nu ook gearriveerd. De zuster stelt zich voor als Hannah, en ze begint de rolstoel te duwen. Ze vertelt ons dat ze alles hebben geregeld, ze kunnen met zo gaan onderzoeken. We rijden door verschillende gangen, tot we op een gegeven moment een kamer binnen gaan. Er staan maar 2 stoelen. Paul en Zayn gaan daar op zitten. Ik ga op het bed liggen. Harry, Louis en Liam gaan naar de wachtkamer. Het is 12 uur 's nachts, dus er zit niemand in de wachtkamer.

Gelukkig hoeven we niet lang te wachten tot de dokter komt. Hij begint me te onderzoeken, en ik vind het redelijk eng. Hij drukt op plaatsen, en hard ook. Ik moet moeite doen om het niet uit te schreeuwen van de pijn.

Het is half 2. Dood moe stappen we weer de auto in. Ik heb alleen mijn rib gekneusd, maar dat is eigenlijk pijnlijker dan een rib breken. Ik moet een week rustig aan doen, dus echt op bed liggen en alles. Ze hebben me gelukkig wel pillen tegen de pijn gegeven, anders zou het een lange week worden. Als we thuis aankomen loop ik voorzichtig, ondersteunt door Louis, naar mijn bed toe. Paul gaat zelf ook weer naar huis. Als ik in bed plof voel ik dat ik gebeld word. Ik kijk op mijn scherm, het is Megan.

'Niall? Are you OK?', roept ze uit. 'Yes babe, I'm fine. I have some pain, but that's all.'

'Oh Niall, should I come to you?' 'Ha ha, no, I'll see you tomorrow. The only what I need right now, is sleep.'

'Yeah, I understand. I'll come tomorrow. Sleep well sweetheart!' 'Thanks babe, see you. Love ya!' 'Love u too.'

Kijk, dat is het fijne van Megan. Ze kan bezorgd zijn, maar als je zegt dat het oké is, dan vraagt ze ook niet meer verder. Ze is bezorgd, maar tegelijkertijd ook zorgeloos. That's why I love her so much.

Ik leg mijn telefoon weg en doe het licht uit. Ik zucht diep en val dan in slaap. Ik heb zoveel meegemaakt vandaag. Leuke en minder leuke dingen.

*Megan's P.O.V*

'What?! Are you kidding me?!', roep ik door telefoon naar Harry.

'Nope, I'm pretty serious..', hoor ik Harry zeggen. Ik bedankt Harry voor het informeren. Ik heb net te horen gekregen dat Niall een rib heeft gekneusd. De jongens waren gek aan het doen geweest, en toen was Louis met zijn knie op Niall's rib terecht gekomen. Ik laat me met een zucht op mijn bed vallen. Maar ik schiet direct weer overeind. Ik moet natuurlijk wel Niall even bellen.

5 minuten later hang ik weer op. Hij zei dat het goed ging, maar dat hij toch wel pijn had. Ik heb maar snel gedag gezegd, want hij was best moe. Zelf was ik nog niet aan slapen toegekomen. Ik heb eerst nog heel lang met Denise aan de telefoon gehangen. Ik heb het hele verhaal verteld. Schijnbaar is zij ook nog bij Harry geweest. Ik had al vanaf de eerste keer in de gaten dat daar wat groeide tussen die twee. Harry heeft me ook al vaker afgevraagd over Denise. Ik grinnik, lijkt me wel leuk als Denise wat met Harry krijgt.

Maar nu moet ik gaan slapen, het is immers al 2 uur. Gelukkig hoef ik niet vroeg op te staan, maar ik wil wel op tijd naar Niall toe.

Ik word wakker doordat de zon op mijn gezicht schijnt. Voorzichtig open ik mijn ogen, maar doe ze snel weer dicht. Het licht is te fel. Dan hoor ik dat ik een berichtje krijg. Ik zoek tastend mijn mobiel. Maar hij ligt niet op mijn nachtkastje, dus til ik mijn hoofd op om te kijken. Hij ligt op de grond. Ik heb totaal geen idee hoe die daar komt. Maar goed, ik druk op de lock-knop. Ik zie dat ik een berichtje heb van Denise.

"Wist jij het al van Niall? Harry heeft me net gebeld. Ik schrok behoorlijk. Hij vertelde me ook dat Niall al wakker is. Hij had slecht geslapen vannacht, door de pijn.", heeft ze gestuurd.

Ik bel haar even op.

'Halloww! Ook al wakker?', zeg ik als ze oppakt. 'Uhh, ja. Tuurlijk. Het is al 12 uur, lieve schat.' Daarop kijk ik op mijn wekker. Inderdaad, het is al 12 uur... Beetje verslapen.

'Haha, oepss. Beetje verslapen dus. Maare, heeft Harry je gebeld? Wat heeft ie allemaal gezegd?' 'Dat hij veel pijn had, maar door de medicijnen ging het wel beter. En hij had niet zo goed geslapen. Was tussendoor veel wakker geweest, als hij zich wou omdraaien ofzo. En hij had zin in koffie met muffins. Dus als je naar Niall wilt gaan, kun je het beste eerat even bij de Starbucks aangaan.' 'Haha slimme zet van Niall. Bedankt voor de tip. Ik ga me nu even douchen en alles en ga dan naar hem toe. Wil je soms meegaan?'

'Ja graag. Ben je rond kwart voor 1 bij mij?'

'Joww, dan ben ik bij jou.', zeg ik tegen Denise. 'Is goed, doeii tot dadelijk!!'

Even later klop ik aan bij Denise. Ik hoor haar stommelend de woonkamer uitkomen. Ze kan soms echt veel lawaai maken. Dan zwaait de deur open. Ze trekt me in een knuffel.

'Hallo! Ik heb je allang niet meer gezien!' 'Haha yeah right. Lieverd, we hebben net nog gebeld..' Ze kijkt me aan met een blik van, dat-was-sarcasme... 'Kom, op naar de Starbucks en dan naar Niall!'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sorry lieve lezers dat het zo lang duurde! Ik zit op dit moment alleen maar te leren... Ik heb volgende week proefwerkweek en die week daarna herfstvakantie, dus dan zal ik wel meer schrijven! Maar ik ben op dit moment dik aan het stressen, want ik heb niet veel van tevoren geleerd... Oepss...

En laten we allemaal even stil staan bij het overlijden van Liam's opa.. Het ergste is nog dat Liam niet op de begrafenis kan zijn vanwege de tour...

Ik hoop dat jullie het stukje leuk vinden!!

Lots of Love! X