I Love My Job, Dutch Niall Horan Fanfiction

Hoofdstuk 16

'You are Niall Horan?', vraagt de politie-agent die voor de deur staat. Ik knik langzaam ja.

'Can we please come in?' Weer knik ik langzaam ja. Ik stap achteruit zodat de agenten binnen kunnen komen. Ik begeleid hun naar de woonkamer waar ze op de bank gaan zitten. Ik ga tegenover hun zitten. Nog steeds kijk ik hun verschrikt aan.

'Is er iets aan de hand?', vraag ik voorzichtig. De agente knikt. Mijn ogen worden nog groter.

'Laten we het zo zeggen, het is niet heel erg, maar ze hebben ons gevraagd of we je wouden inlichten. Het zit namelijk zo, je vriendin, Megan, heeft eenongeluk gehad.'

Ik hap naar adem. Ze kijken me allebei meelevend aan. Ik sta op en loop zonder iets te zeggen naar de keuken om een glas water voor mijzelf te pakken. Ik drink het in een keer op en loop dan terug. Ik merk dat ik begin te trillen van de spanning. Als ik weer zit hervat de agente haar verhaal.

'Ze liep over straat, het was groen voor haar, toen er een auto haar schepte. Ze maakt het goed, ze heeft er niets ernstig aan overgehouden. Ze ligt in nu het ziekenhuis voor controle. Ze heeft alleen een paar schaafwonden en last van haar pols. Maar dat is alles.'

Ik haal diep adem en veeg mijn handen af aan mijn broek. Er is niets aan de hand, er is niets aan de hand, er is niets aan de hand, herhaal ik steeds in mijn hoofd.

'U zult nu vast en zeker naar haar toe willen?' JA, domme vraag mensen. Maar dat zeg ik niet, ik knik beleefd als bevestiging.

'Ik wil zeker naar haar toe, als u even wilt wachten, ik moet nog wat spullen pakken.' De agenten knikken en daarmee loop ik naar mijn slaapkamer. Ik pak mijn portemonnee en mijn telefoon en loop dan met de agenten mee naar de voordeur. Ik doe snel mijn baseball vest aan.

'Maybe it's better if I'm going with my own car.'

'That's very smart of you.' Maar dan heb ik eerst de autosleutels nodig.. Ik loop weer naar binnen waar ik ze van mijn side-table grist.

Ik loop snel het ziekenhuis binnen. Gelukkig heeft nog niemand het meegekregen van de papz. Ik hoef niets aan de receptie te vragen, ik ben met begeleiding. Niet dat ik dat leuk vind, politie is nooit leuk, in combinatie met een ziekenhuis. We hoeven niet de lift in, maar wel door vele gangen lopen. Ik ben nu al de weg kwijt.

'Megan!', roep ik uit als ik haar zie liggen. Ze ligt in een bed op de EHBO. Ze ziet er heel normaal uit, en zit wat te spelen op haar mobiel.

'Oh. Hi Niall.', zegt ze met een glimlach. Ze zwaait haar benen over het bed heen.

'The doctor sad that I could go home. So, are we going?' Ik kijk haar verbaasd aan. Je kunt helemaal niet merken dat ze een ongeluk heeft gehad.

'Ja tuurlijk.. Maar, hoe.. Wat? Heb je helemaal niets?'

'Nope, ik ben helemaal gezond. Heb alleen wat last van mijn pols, maar daar is niets mee aan de hand. We kunnen vertrekken.' Ze glimlacht naar me en trekt me dan het kamertje uit. De politieagenten zijn ook al vertrokken.

'Oh Niall.. Uhh.. Kan ik mee naar jouw huis?'

'Ja, waarom niet?'

'Nee, laat maar. Is niet belangrijk. Oh, als je het niet erg vindt, ik moet nog even naar het toilet.' Ik knik. Ze draait zich om, terwijl ik blijf wachten bij de receptie. Ik heb mijn snapback en mijn zonnebril op. En ook nog de capuchon van mijn vest, zodat ik zeker niet wordt herkend. Daar heb ik nu op dit moment geen behoefte aan. Het duurt niet lang voordat Megan weer terug komt gelopen. Ze glimlacht en pakt mijn hand.

'Where is your car?'

Ik wijs. We lopen er samen heen en stappen dan in.

Het is lekker rustig op de weg, dus zet ik de radio aan. Net op dat moment is er een liedje van Coldplay op. Ik zet hem wat harder. We zitten allebei mee te zingen. Het is super gezellig. Jammer genoeg zijn we weer thuis.. Ik zet snel de motor af en loop naar Megan's deur. Ik wil hem voor haar openen maar ze is me voor.

'Niall, ik heb niets. Ik kan best een autodeur open.' Ze steekt haar tong uit. Ik begin te lachen. Dat is mijn meisje!

Eenmaal binnen zet ik thee voor ons beide. Megan is op het aanrecht gaan zitten.

'Dus.. Gaan we vanmiddag gewoon naar het pretpark?', vraag ik voorzichtig.

'Huh? Welk pretpark?'

'We zouden toch naar een pretpark gaan..'

'Wat? Ja. Wacht, nee... Jaa, tuurlijk gaan we gewoon! Waarom zouden we niet gaan? Ik heb toch niets?'

Dat is een gekke reactie van Megan. Waarom wist ze niet meer dat we naar een pretpark zouden gaan.. Goed, ik ga er niet op in.

'Haha, gekkie. Was je het vergeten?', vraag ik.

'Jaa, oepss. Ik zal wel een klap tegen mijn kop hebben gehad.' Ze trekt een scheve glimlach naar me.

We zitten een tijdje in de keuken te praten als de deurbel gaat. Direct hoor ik ook iemand binnen komen. De enige die een sleutel heeft is Paul. En Zayn, maar die komt nooit zo binnen. Zayn heeft alleen een reservesleutel voor mij, als ik die van mij kwijt of vergeten ben. Dus moet het Paul zijn. En inderdaad, net op het moment dat ik naar de hal wil lopen zie ik dat Paul zichzelf binnenlaat.

'Hello Niall!'

'Goodmorning Paul!'

'Are you coming?'

'Wait a second, I'll take my stuff I need and then we're coming.'

Ondertussen is Megan ook de hal binnen gekomen. Ze groet Paul en doet dan haar jas aan en pakt haar tas. Als ik naar de keuken loop om de lampen uit te doen, hoor ik ze duidelijk fluisteren. Waar hebben ze het over, wat ik niet mag weten..? Ze zijn ook direct weer stil als ik de hal binnen loop.

'I'm ready!', zeg ik schijnheilig.

In de auto zit ook al de rest. Megan zal en moet voorzitten zegt ze. We laten haar maar. Ik kruip achterin bij de jongens. Niemand vraagt iets aan Megan over het ongeluk. Waarschijnlijk heeft Paul hun ingelicht en mogen ze niets vragen.

Als we eenmaal aan het rijden zijn, merk ik op dat we een heel andere kant opgaan dan in de richting van een pretpark. Ik stoot Liam aan.

'Dude, where are we going to?'

'To a park, right?'

'No, we rijden een heel andere kant op. We zijn nog midden in de stad, en we volgens steeds de bordjes van het kinderziekenhuis.'

'Nu je het zegt, ja dat is waar! En kijk al die meiden daar.' Hij wijst naar buiten. Dan kijken we elkaar verbaasd aan.

'Megan, where are we going to?', vraag ik.

'Yeah.. I think that you already know it..'

'Are we going to a childrenhospital?'

'Well, something like that..', geeft ze twijfelend toe.

'Aha.. Nice!'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Weer een stukje! Het is niet zo'n leuk stukje.. Niet zo spannend, maar ik doe mijn best!

Hebben jullie nog enige ideeën? En, niemand heeft gereageerd op een extra personage... :(

Waarom niet mensen? Vinden jullie mijn verhaal niet leuk?

Ik ga verder met 4 likes en minstens 1 comment. Dat moet toch wel lukken hè?

Hihii, love you xx