I Love My Job, Dutch Niall Horan Fanfiction

Hoofdstuk 50

*Niall's P.O.V*
Megan valt achterover van het lachen, maar ze staat niet meer op. Ik heb het eerst niet echt door, maar dan wordt ik even "wakker" geschud. Megan staat niet meer op. Ik schrik me rot en schreeuw direct haar naam. Maar ze reageert niet. Ik raak in paniek, maar gelukkig heeft de rest het ook door dat er iets mis is. Liam buigt zich meteen over Megan heen en meet haar hartslag.
Hij draait zich direct om en kijkt mij bezorgd aan.
'Call an ambulance! Quick!' Hij roept het naar niemand speciaal, maar Zayn pakt zijn telefoon en draait het nummer. Ik ga op mijn knieën naast Megan zitten en pak haar hand vast. Ik druk een kus op haar voorhoofd en zucht diep.
De rest is op afstand gebleven en kijkt bang toe. Zayn komt weer na een minuut binnen en zegt dat de ambulance er met spoed aankwam.
En inderdaad horen we de ambulance aankomen. Zayn en Harry haasten zich naar buiten om de broeders de weg te wijzen. Ze komen snel genoeg binnen met een brancard. Iedereen maakt nog meer ruimte vrij. Maar ik wijk niet van Megan's zijde. Ik laat haar niet gaan. De broeders meten haar bloeddruk op en kijken wat er mis is. Dan draait er een broeder zich om naar mij toe.
'Jullie hebben gedronken zo te zien?' Hij knikt met zijn hoofd naar de salontafel. Ik knik.
'En zij ook?'
'Ja, Megan ook.'
'Ah, ze heet dus Megan. Neemt ze medicijnen?'
'Nee, niet dagelijks.'
'Niet dagelijks, wat bedoel je daarmee? Heeft ze in minder dan 24 uur iets ingenomen?'
'Uh, ja. Vanmorgen, rond 10 uur had ze last van erge hoofdpijn. Volgens mij heeft ze een of twee paracetamols ingenomen.'
'Oke, nou. Ze is bewusteloos geraakt, waarschijnlijk door de combinatie. Heeft ze goed gegeten?'
'Een boterham ofzo. Ik weet het niet zeker, we moesten snel wat eten.'
'Oke, nou. Ik verwacht dat ze is flauwgevallen door de combinatie pijnstillers die nog licht werkte, en de lege maag. We nemen haar mee voor controle. Het beste is om met een of twee personen mee te gaan.'
Ik ben een beetje beduusd door zijn uitleg. Maar als ze haar op de brancard leggen, word ik weer wakker. Liam stoot mij aan en kijkt mij met een blik aan van ik-ga-met-je-mee. Ik knik. Dan rijden ze Megan voor mij uit, naar buiten.

Ik staar voor mij uit naar de witte muur. Megan ligt nu al een uur in de kamer, zonder resultaat. Liam is naast mij in slaap gevallen en om de 10 minuten belt of w'appt me iemand. Maar er gebeurd niets. Helemaal niets.
Totdat er om half 1 's nachts een dokter uit Megan's kamer komt. Hij kijkt de wachtkamer rond en komt dan op mij af.
'Niall? Megan is net wakker geworden.'
Ik spring zowat op van blijdschap.
'Alleen reageert ze nog niet echt, snel. Laat ik het zo zeggen. Dus je moet rustig blijven en niet te veel van haar verlangen. Haar reactievermogen komt wel.'
Ik knik, maar kan niet wachten om naar haar toe te gaan. Maar ik blijf rustig en volg de dokter. Als hij de deur voor mij opent houdt, loop ik snel naar binnen. Daar ligt ze, met een bleek gezicht en gesloten ogen. Ze ademt rustig en het ziet er vredig uit. Ik loop nu opeens langzamer naar haar toe, zij hoort daar niet te liggen. Zij verdient dat niet. Als ik naast haar bed sta pak ik haar hand vast en knijp er zachtjes in. Ze reageert, door zachtjes terug te knijpen.
'Megan?', fluister ik.
Ze opent haar ogen en kijkt met met een doffe blik aan.
'Niall,' vormt haar mond. Er glipt een traan uit mijn oog en zoekt zich een weg naar beneden over mijn wang. Dan voel ik een hand op mijn schouder. Ik kijk om. Liam staat naast me. Hij kijkt verdrietig en geeft Megan een aai over haar bol. Dan barst ik in snikken uit. Liam geeft mij een knuffel en wrijft over mijn rug.
'Rustig maar, het komt goed.' Ik snik en knik tegelijkertijd. Ik hoop het. Maar meestal als Liam iets zegt, is dat ook zo.
Als ik wat rustiger ben pak ik een stoel uit de hoek van de kamer en zet die naast Megan's bed neer. Ik ga zitten en pak haar hand weer vast. Ik wijk niet van haar zijde.

Ik hoor mensen zachtjes praten en dan lopen ze weer weg. Ik zak weer langzaam in slaap. Maar voor mijn gevoel, word ik niet veel later weer wakker gemaakt. Ik hoor weer stemmen. Deze keer zijn het bekende stemmen. Ik open mijn ogen, maar doe ze snel weer dicht, want het licht is fel. Dan herinner ik me weer waar ik ben.
Megan, ziekenhuis, drinken, schiet er door mijn hoofd. Ik ben direct klaar wakker. Dan zie ik Eleanor, Perrie en Louis aan het bed staan. Ze kijken verbaasd als ze zien dat ik wakker ben. Maar als ik naast me kijk, zie ik dat ook Megan wakker is.
'Megan! How are you?', vraag ik.
'I'm fine. I slept perfect. And you?'
'What? Oh, I slept fine.'
'Okay.' Ze grinnikt. Dan gaat de deur open en komt de dokte binnen.
'Goodmorning Niall. Did you slept well?'
'Yes, thank you. I guess.'
'It's okay. You slept for something like, let's say.. 9 hours. From 1 AM, till now. 10 AM.'
Ik schrik. Heb ik zo lang geslapen? Voor mijn gevoel helemaal niet..

*Megan's P.O.V*
Na een hele dag in het ziekenhuis te hebben gelegen, mag ik dan eindelijk naar huis. Ik ben weer helemaal beter en ik mag weer alles doen wat ik wil. Natuurlijk moet ik wel opletten in het begin, maar van de dokter kan er niets fout gaan. Ik mag wel een week lang geen alcohol, en ik moet oppassen met medicijnen. Ook moet ik voldoende eten. Wat ik zeker zal doen, want Niall is nu extra bezorgd, en let extra goed op mij.
We staan in de lift, terwijl we naar beneden zoefen. Ik, Niall, Harry en Magalie. De rest is weer thuis, in hun eigen huis. Harry en Magalie gaan met ons mee, want dat wouden ze graag. Niall heeft gezegd dat hij het ook wel alleen af kon, maar ze stonden erop. Dus gaan ze mee.
'Megan?'
'Yes Magalie?'
'Uh, kunnen we even in het Nederlands praten?'
'Ja, is goed,' zeg ik verbaasd. We praten meestal gewoon Engels tegen elkaar, want de jongens houden er niet van dat ze ons gesprek niet begrijpen. Behalve als het privé is, zoals nu, verwacht ik.
'Nou, kijk. Piet (Harry's bijnaam tussen mij en Magalie) wil met mij op vakantie. Maar ik weet het niet, of ik het zou doen..'
'Maar, waarom niet? Het is toch kei leuk?'
'Ja, dat wel. Maar, weet je, hij wil al best wel lang, je weet wel. In bed..'
'Ja, ik snap je.'
'Alleen ik weet niet of ik er al klaar voor ben.'
'Nou, kijk. Weet je hoe je daar achter komt?'
'Nee, vertel.'
'Ga gewoon met hem op vakantie. Maak veel plezier, en denk niet teveel na. Als de tijd er is, dan gebeurt het gewoon. Je moet er niet teveel bij nadenken. Laat het gewoon gebeuren.'
Magalie zucht diep.
'Oke, ik doe het gewoon.'
'Goedzo meid!'
Ondertussen zijn we al bij de uitgang, waar op een of andere manier heel veel papz staan. En gillende meiden. Ik zucht diep. Het zal moeilijk worden om thuis te komen..

Ik plof neer op de bank. We hebben er een half uur over gedaan om bij het ziekenhuis weg te komen. Mijn god, niet leuk. Totaal niet leuk. Nu lig ik samen met Niall op de bank, gezellig een film te kijken. Met een kop thee en een pak koekjes, die al half leeg is, terwijl ik er maar twee van heb gehad. Tja, dat krijg je ervan als je vriendje eten leuk vindt..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

HOOFDSTUK 50 BITCHESSS!!!!!

Hahahah, ik ben zooooo blij! Alweer hoofdstuk 50!!! Wauw!
Ik wou er een beetje een speciaal hoofdstuk van maken ;)
Hopelijk is dat gelukt!!

En wauw! 13K reads! Thank you so much!

Lots of love! X