I Love My Job, Dutch Niall Horan Fanfiction

Hoofdstuk 17

*Megan's P.O.V*

Er gaat een pijnscheut door mijn pols heen. Ik voel dat ik op de grond val. Ik hoor auto's remmen en ik hoor mensen roepen. Ik doe mijn ogen open. Ik zie de auto die mij geraakt heeft. Een vrouw knielt bij me neer.

'Are you okay?', vraagt ze geschrokken.

'Yes, I'm fine. Only my wrist is hurting. But that's all.' Ik wil opstaan maar de vrouw duwt me terug.

'No no, stay there. An ambulance is coming.' Er staan ondertussen meerdere mensen om me heen. Ook hoor ik sirenes in de verte. Nee, zeg niet dat ik naar het ziekenhuis moet. Ik heb helemaal niets.

Maart toch, als de ambulance er eenmaal is moet ik toch mee omdat ik pijn heb aan mijn pols. Met tegenzin ga ik op de brancard liggen. Ondertussen is er ook politie gekomen. Die verhoren de man die mij heeft aangereden. Ik ken hem niet, maar dat hoeft niets te zeggen. De ambulancebroeder is heel aardig tegen mij. Hij legt uit wat hij allemaal doet. Ik leg hem ook uit dat ik helemaal geen pijn heb. De auto heeft me zowat niet geraakt. Dus ik vraag me af waarom ik mee moet. De broeder legt uit dat het toch belangrijk is om te kijken of er echt niets met me aan de hand is. Je weet maar nooit..

Als de dokter eenmaal de onderzoeken heeft afgerond gaan de politieagenten Niall halen. Ze zijn nog gekomen om mij te verhoren. Ze zeggen dat de man fout was, en dat ik puur pech had. Maar ook weer geluk, want als ik een meter verder was geweest, had hij me volop geraakt. Nu zijn ze Niall halen. Ik wou graag dat hij zou komen om me op te halen.

Ik hoor voetstappen en direct komt Niall binnen gestormen.

'Megan! What happend?', vraagt hij geschrokken. Tegelijker tijd geeft hij me een knuffel en een kusje op mijn wang. Ook kijkt hij me onderzoekend aan, alsof hij iets aan het zoeken is wat ik heb opgelopen. Ik vertel hem geduldig het verhaal.

'Kunnen we nu gaan?' Nu ben ik het zat. De dokte deed ookal alsof ik een klein kind was. Ik wil hier weg. Ik wil naar het ander ziekenhuis, het kinderziekenhuis.

'What, yeah, sure. Come with me.' Terwijl hij dat zegt zwiep ik mijn benen over de rand en spring van het bed af. We lopen samen naar de uitgang. Er is geen paparazzi. Gelukkig maar, daar heb ik geen behoefte aan. Wacht, ik moet Paul wel laten weten waar ik ben.. En wat er is gebeurd.

'Niall, wait a second. If have to go to the toilet before we go home. I can come with you? To your home?'

'Uhh, okay. Sure, why not. I'll wait here.' Is zijn antwoord.

Ik loop de toilets binnen, er is niemand. Ik pak mijn telefoon en draai Paul's nummer. Hij pakt direct op. Ik leg hem snel het verhaal uit en eindig ermee dat hij ons kan ophalen bij Niall thuis, maar dat hij eerst de andere jongens moet ophalen. Hij spreekt niet tegen en stelt ook geen vragen. Hij vindt alles prima. Zelfs over het ongeluk stelt hij geen vragen.

We zitten alweer in de auto op weg naar het kinderziekenhuis. Niall is er net achter gekomen dat we daar naar op weg zijn. Hij let op sommige momenten echt goed op. De rest is het nog niet opgevallen. Er zijn nog geen meiden op de weg. Het is lekker rustig dus we kunnen goed doorrijden.

Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen is iedereen verrast. Ze vinden het allemaal een top verrassing! Liam vindt het wel jammer dat we het niet verteld hebben, dan had hij nog kadootjes kunnen kopen. Maar wij hebben er wel aan gedacht. Ik ben gisteren samen met Lou en Frank kadootjes gaan kopen. We hebben er een heleboel gekocht. Kleurpotloden, kleine vliegtuig bouwdoosje, kleurboeken, strijkkralen en nog veel meer. Iedereen is super enthousiast. Maar eerst moeten we door de bewaking heen.

'Okay boys, even alles doornemen.' Lou spreekt iedereen aan. Perrie en Eleanor zijn ook gearriveerd.

'Eerst hebben jullie een Meet&Greet met alle kinderen. Jullie gaan alle verdiepingen af en kunnen foto's maken met ze en handtekeningen uitdelen. Ook mogen jullie iedereen 1 kadootje geven. Maak ze gelukkig, ook de jongens. Ik heb vernomen dat er een aantal Directioners hier liggen, dus die zullen helemaal freaken. Maar goed, ik wens jullie veel plezier! Er gaat een fotograaf mee, hij zal de foto's later naar ons doorsturen en ook naar alle kinderen. Jullie hebben anderhalf uur de tijd, dus heb veel plezier. En please, doe me een plezier, blijf niet te veel hangen bij sommige. Jullie hebben anderhalf uur de tijd voor 100 kinderen. Iedereen wil graag een foto en handtekening... Dus ja, HAVE FUN!!!'