Déjà Vu

Deel 4

'Nou Ils, we leven nog.' Grinnikte Suzanne toen ze wijn inschonk. Ik knikte lachend. We waren een uur geleden aangekomen bij ons hotel en we waren allebei echt doodop. Uitgaan deden we morgen wel, nu wilden we gewoon alleen maar slapen. 'Ja, het was wel een hele reis, maar we leven nog.' Glimlachte ik. 'Trouwens, ik heb hier al genoeg knappe jongens gezien. Dat belooft wat voor de komende week.' Ik moest lachen om de uitspraak van Suzanne. Het was ook altijd hetzelfde met haar. 'Is dat het enige wat jij van deze dag kunt herinneren?' Vroeg ik lachend. Suzanne lachte nu ook. Waarschijnlijk merkte ze zelf nu ook hoe belachelijk het klonk. 'Sorry hoor. Ik hou gewoon van knappe jongens.' 'Ik ook! Heel erg zelfs.' Grinnikte ik. Suzanne keek me nu lachend aan. 'Ils, je gaat je wel gedragen he deze week. Je ouders vermoorden me als er iets gebeurd.' Ik knikte. 'Maak je maar geen zorgen. Ik ben veel braver dan jij bent. Ik denk dat ik me eerder zorgen om jou moet maken.' 'Ja, misschien wel ja. Hoe dan ook, dit gaat een hele gezellige tijd worden.' Zei Suzanne. Ik knikte. 'Dat sowieso.'

Na een tijdje lagen we in bed. Suzanne sliep vrijwel meteen, maar ik lag nog wakker. Ik vond het echt geweldig om, samen met mijn beste vriendin, zover weg van huis te zijn. Eventjes kon ik doen wat ik wilde, zonder dat mijn ouders zouden zeuren over uitgaan of drank. Het maakte nu allemaal helemaal niks uit. Ik was vrij... Heerlijk.

De volgende ochtend waren Suzanne en ik al vroeg weer wakker. Toen ik door het raam naar buiten keek concludeerde ik dat het weer prachtig was en daarom zouden Suzanne en ik na het ontbijt vrijwel meteen naar het strand vertrekken. 'Oke Ils, even kijken of hier knappe jongens rondlopen.' Zei Suzanne toen we samen naar het strand liepen. Ik schudde lachen mijn hoofd. 'O, kijk daar links!' Fluisterde Suzanne terwijl ze mijn arm pakte. Ik keek naar links en zag een inderdaad best wel knappe jongen staan. 'Nou, ga erop af.' Grinnikte ik. Suzanne schudde lachend haar hoofd. 'Nee, doe normaal gek. Ik spreek geen woord Frans.' 'Misschien is hij wel helemaal niet Frans.' Merkte ik op. De jongen had blijkbaar door dat we naar hem keken, want hij keek naar ons. Snel liepen Suzanne en ik verder. Toen we bij het strand aankwamen zochten we een mooi plekje uit en gingen daar zitten. Het strand was echt adembenemend mooi, en al helemaal nu de zon hoog aan de hemel stond. Ik hield nu al van deze plek. Ik sloot mijn ogen en dacht aan vanavond. Ik had er gewoon nu al zin. Geen gezeur, gewoon lekker feesten. Beter kon gewoon niet. 'Ils?' De stem van Suzanne haalde me uit mijn gedachten. Ik opende mijn ogen weer en keek haar aan. 'Wie moet wie nou tillen als we allebei dronken zijn vanavond?' Vroeg Suzanne. Ik begon te lachen. 'Dat zien we dan wel weer.' Grinnikte ik. Een zorgeloze vakantie. Heerlijk.