Déjà Vu

Deel 50

We gaan helaas richting het einde van het verhaal :(
x Noëlle 

Het was middag en Bart, Charlotte en ik hingen nog steeds op de bank. Ondertussen waren Charlotte en Bart al dikke maatjes geworden, door Barts grapjes waardoor Charlotte het uitschaterde van het lachen. Ik vond het fijn dat Bart en Charlotte zo goed konden opschieten, dat zorgde ervoor dat ik nog een beetje meer verliefd werd op Bart, nog verliefder dan ik al was. Plots ging de deurbel. Wie kon dat dan zijn? Snel stond ik op en liep naar de voordeur, waarna ik deze opende. Daar stond mijn moeder voor mijn neus.
'Hey mam.' Zei ik verbaasd.
'Hey Ils.' Begroette mijn moeder mij.
'Sorry, kom binnen.' Liet ik mijn moeder binnen. Mama hing haar jas op en liep voor mij uit naar de woonkamer, waar Charlotte tegen Bart aangekropen lag en ze samen in slaap waren gevallen. Mama keek mij met een vragende blik aan.
'Uh, mam, dit is Bart, een vriend.' Vertelde ik beschaamd aan mama,  die mij ongetwijfeld allang door had.
'Die hier nog in zijn pyjama zit op een doordeweekse dag en met Charlotte ligt te slapen?' Vroeg mama op een toon waaraan ik meteen kon horen dat ze mij al doorhad.
'Uh ja, uhm.' Zo snel mogelijk probeerde ik een smoes te verzinnen. 'Uh ja, uh, Bart is niet een vriend maar mijn vriend.' Mama keek mij lachend aan met een blik dat ze het allang wist.
'Wat leuk, gefeliciteerd!' Vlug omhelsde ze me. 'Ik ben zo blij voor je liefje.' Fluisterde ze nog in mijn oor, waarna ze mij los liet.
'Bedankt.' Glimlachte ik en ik draaide mij om en keek met een grote glimlach op mijn gezicht naar Bart en Charlotte die nog beide diep lagen te slapen. 'Wil je trouwens wat drinken hebben?' Mijn moeder knikte en ik liep naar de keuken en zette het koffiezetapparaat aan, ongetwijfeld dat mijn moeder koffie wilde hebben. Rustig begon het koffiezetapparaat te pruttelen en haalde ik opgelucht adem, geheimen had ik niet meer voor mijn moeder nu.

Toen de koffie klaar was hadden mijn moeder en ik plaats genomen aan de eettafel en waren gezellig aan het kletsen onder genot van ons kopje koffie. Het was inmiddels een poosje later en ineens stond Bart bij ons bij de eettafel.
'Oh hey.' Begroette ik hem. Hij gaf mij een kus op mijn kruin en stak daarna zijn hand uit naar mijn moeder.
'Bart Vergoossen.' Stelde hij zichzelf netjes voor.
'Carla de Lange, de moeder van Ilse.' Stelde mama zich voor.
'Oh, sorry voor deze verschijning, Charlotte was aan het spoken vannacht en Charlotte en ik waren samen op de bank in slaap gevallen.' Bood Bart direct zijn excuses aan.
'Het geeft niets jongen.' Wuifde mama zijn verontschuldigingen weg.
'Wil je trouwens koffie hebben, of?'
'Oh ja, graag.' Vlug stond ik op en zette een kopje koffie voor hem. Toen ik terugkwam zag ik dat hij en mijn moeder al druk in gesprek waren over van alles. Ik zette Barts koffiekopje voor hem neer en nam ook plaats aan tafel, om mee te kunnen doen met hun gesprek. Bart zond mij een dankbare blik voor het kopje koffie en pakte direct het kopje. Hij wilde net een slok nemen toen er een stemmetje uit de woonkamer kwam.
'Bart?'