Déjà Vu

Deel 22

Die volgende morgen zat ik met mijn mobiel in mijn handen op de bank. Wanneer zou ik die vrouw opbellen? De huisarts zei dat ik haar zo snel mogelijk moest opbellen, gewoon zodat ik zo snel mogelijk haar kon opbellen. Ik keek naar het briefje in mijn andere hand waar een naam en een nummer opstond. Emma Peters en dan haar nummer. Haar naam klonk al wel aardig, maar echt zin in had ik niet om haar op te bellen.
'Ilseee.' Klonk er vanuit de hal en een paar tellen later stond mijn broer voor mijn neus. 'Hoe gaat ie?' Vroeg hij bezorgd.
'Het gaat wel oké opzich, soms last van ochtendmisselijkheid enzo, maar verder prima. Met jou?'
'Ik heb een nieuwe vriendin.' Zei mijn broer met een grote glimlach. Ohjee, mijn broer had een nieuwe vriendin. Een nieuwe vriendin, hoelang zou het deze keer duren? Ik hoorde een piepje en zag dat mijn broer zijn telefoon uit zijn broekzak paste. 'Daar zal je haar net hebben, dus zusje, ik ga weer.' Hij gaf mij een kus op mijn wang en even later was hij weer net zo snel weg als dat hij gekomen was, waardoor ik weer alleen was in huis. Ik besloot om nu maar te bellen, dan was ik er tenminste van af. Ik ontgrendelde mijn telefoon en ging naar bellen en toetste het nummer in, waarna hij over ging.
'Met de psychologenpraktijk, met Annelies Verschuur.' Klonk er aan de andere kant van de lijn.
'Met Ilse. Ik kreeg dit nummer en moest een afspraak maken met Emma Peters, dus zou ik graag een afspraak willen maken met haar.' Was ik meteen to the point met de vrouw.
'Oh, dat is prima. Ik kijk even in de agenda wanneer het kan.' Even was het stil. 'Zou je vanmiddag kunnen om vier uur?' Vroeg de vrouw aan de andere kant. Ik dacht even na, ik had helemaal niets gepland staan dus dat zou makkelijk moeten kunnen.
'Ja, dan kan ik.' Zei ik simpel en daarna groette ik Annelies nog even en hing de telefoon op door op het rode hoorntje te klikken.

Een paar uur later ging ik samen met Suzanne ergens lunchen. We hadden afgesproken bij een lunchroom vijf minuten fietsen bij mij vandaan, maar eigenlijk moest ik er nu al zijn alleen stond ik nog thuis. Snel stapte ik op mijn fiets en reed naar het lunchroom toe en parkeerde mijn fiets in een rek om vervolgens de lunchroom binnen te lopen.
'Heey Suus.' Zag ik mijn beste vriendin al zitten.
'Heey Ilsje.' Begroette mijn beste vriendin mij ook. 'Ik heb voor ons vast een broodje filet american besteld, is dat goed?'
'Suus.' Even was ik stil en keek mijn beste vriendin aan. 'Ik mag geen filet american. Je mag geen rauw vlees eten als je zwanger bent.' Fluisterde ik.
'Ohja, kut. Wat zal ik dan voor je bestellen?' Verontschuldigde Suzanne zich meteen.
'Doe maar brie, dat mag ik tenminste wel.' Zuchtte ik. Suzanne sprintte weg naar de bediening en kwam een klein tijdje later terug.
'Echt sorry Ils.' Suzanne sloeg haar armen op mij heen terwijl ze dit zei.
'Het geeft niet Suus, iedereen moet er nog aan wennen.' Zei ik, want ik had het Suzanne allang vergeven. En eigenlijk om eerlijk te zijn, ik moest er zelf ook nog aan wennen.