Déjà Vu

Deel 36

Het was een weekje later, dus was Charlotte vandaag een week en een dag oud. Vandaag mochten we van de kraamverzorgster voor het eerst naar buiten. Wel raadde ze aan om het vanmiddag pas te doen, zodat zij erbij was. Zodoende lag ik nog steeds op het bed met Charlotte op mijn borst. Urenlang kon ik naar haar blijven kijken. Zoals ze sliep, wakker was. Ze was zo volmaakt en zo lief. Ze was prachtig en ik hield nu al zoveel van dat kleine mensje. Ze was een soort van verkleining van mij en dat was zo lief. Zij was zo lief.

's Middags toen de kraamverzorgster was gearriveerd mocht ik gaan wandelen. Voorzichtig hielp ze mij uit bed en liep ik wat heen en weer. Ik voelde mij nog altijd belabberd, maar het ging steeds wel iets beter. Mama pakte Charlotte op en kleedde haar warm aan met een dik berenpakje en daarover heen haar jasje. Mama legde vervolgens Charlotte in de Maxi-Cosi en legde een paar dekentjes over haar heen. Papa klikte daarna de Maxi-Cosi op het onderstelsel waardoor Charlotte's Maxi-Cosi kon gereden worden. Even later kwam Suzanne binnengelopen en konden we buiten in het park een rondje gaan lopen. Ondertussen zou de kraamverzorgster met papa en mama even praten over hoe het met mij gaat en wat er verder met mij en Charlotte zou gaan gebeuren enzovoort. Mama reed de Maxi-Cosi met Charlotte erin naar buiten, terwijl Suzanne mijn jas aangaf en mijn schoenen aandeed. Ik liep rustig aan naar de deur en liep daar naar buiten, naar de Maxi-Cosi toe. Ik keek naar mijn kleine baby'tje in de Maxi-Cosi en gelijk voelde ik een blij gevoel door mijn buik heen gaan.

Een vijf minuutjes later arriveerden Suzanne, Charlotte en ik in het park. Erg snel liepen we niet, omdat ik nog zo'n pijn had. We liepen door het park toen ik ineens een groepje mensen zag staan. Ik herkende mensen uit mijn klas van toen ik nog Economie studeerde. Inmiddels was ik gestopt met school, maar ik voelde ze mij nakijken. Een gevoel van schaamte ging door mij heen. Ik liep naar een bankje toe en liet mij daarop ploffen, terwijl er tranen over mijn wangen stroomde. Suzanne zette de Maxi-Cosi voor ons neer en kwam naast mij zitten en sloeg een arm om mijn schouder en trok mij maar haar toe.
'Ilse, trek het je niet aan. Jij hebt een prachtige dochter, waar je heel erg trots op kan zijn.' Probeerde Suzanne mij gerust te stellen. 'Jij kan lekker lang van je moederschap genieten, zij worden misschien pas ouder als zij veertig zijn, dan kunnen zij niet meer zoveel doen met hun kind als dat jij nu kan.'
'Als ik veertig ben heb ik een kind van twintig of zoiets.' Lachte ik.
'Daarom.' Lacht Suzanne nu ook.
'Dankje Suus en sorry voor deze rare tijd.' Suus sloeg haar arm om mij heen en gaf mij een knuffel.
'Omdat je mij beste vriendinnetje bent.' Zei Suus en een glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Kom, dan gaan we weer verder lopen met dit kleintje, anders komen we nooit meer bij jou thuis.' Lachend stonden Suzanne en ik op en liepen we rustig weer verder naar huis, aangezien ik nu al zo ongelofelijk uitgeput was.