Déjà Vu

Deel 46

Fluitend liep ik de studio in. Charlotte zat op school en zou overblijven en daarna haalde ik haar op. Ik opende de deur van de goede studio en zag daar Bart zitten. Hij was er dus al en ik maar denken dat ik zo vroeg was. Ik omhelsde hem even en twee tellen later kwamen de overige bandleden binnen. Snel begonnen we, zodat we snel klaar zouden zijn.

Het was een uur of elf en we waren net goed bezig. We waren bezig met de bastonen op te nemen, wat wel prima ging op zich. Ineens hoorde ik het geluid van een telefoon. Snel nam ik op, zonder dat ik keek wie het was. Even later klonk de stem van Charlotte haar juf door de telefoon.
'Ja, hallo Mevrouw de Lange, ik heb hier Charlotte, maar ze heeft koorts. Zou ze op kunnen worden gehaald?' Oh nee. Ik zuchtte even diep. Hoe ging ik dit doen?
'Ik zorg wel dat ze zo snel mogelijk wordt opgehaald.' Zei ik maar en ik draaide mij om, waar Bart voor mijn neus stond.
'Hey, wat is er?' Vroeg hij bezorgd.
'Charlotte is ziek, dus ik moet haar van school halen.' Zuchtte ik.
'Ga maar naar haar toe, ik licht de band wel in.' Zei Bart waarna hij een hand op mijn schouder legde. Ik glimlachte en draaide mij om. Snel Charlotte van school halen.

Met Charlotte slapend in de auto reed ik terug naar de studio. Ik wilde wel graag verder werken en Charlotte kon daar ook prima slapen. Met mijn arm om haar schouder liep ik de studio in. Snel legde ik Charlotte op de bank met een deken en een paar tellen later was ze al vertrokken, zo ziek voelde ze zich. Ik liep terug naar de jongens en zag dat ze met een kop koffie zaten. Ze keken mij allemaal aan en begroette mij kort even. Bart had ze blijkbaar al verteld wat er gebeurd was. We begonnen met het opnemen, wat er een uurtje later op stond. Snel gingen daarna de meeste jongens weg, terwijl ik even keek bij Charlotte.

Met Charlotte nog altijd hangend tegen mij aan liep ik terug de studio in. Ik schrok ineens toen ik Bart nog zag zitten achter de mix tafel.
'Oh, hey, ik dacht dat iedereen weg was.' Stamelde ik. Bart draaide zich om.
'Sorry, ik was er nog. Ik had nog een stukje liedje af denk ik, wil je even luisteren?' Ik knikte en nam plaats op de bank, met Charlotte tegen mij aan. Rustig luisterde ik naar het stukje liedje van Bart. Het klonk prachtig.
'Wauw, heel erg gaaf Bart.' Complimenteerde ik hem.
'Dankje.' Bedankte Bart mij en we lachten even. 'Volgens mij vond je dochter het alleen iets minder leuk.' Merkte Bart op en ik keek naar Charlotte. Ze sliep als een roosje en wakker worden zou ze voorlopig niet als ik zo zag.
'Oh en dan moet ik haar zo maar wakker maken om naar de auto te kunnen.' Zuchtte ik.
'Ik wil haar wel even naar je auto brengen.' Stelde Bart meteen voor.
'Dat hoeft echt niet.' Sloeg ik het af, waar Bart het niet mee eens was.
'Ik breng haar wel even naar de auto.' Besloot Bart en hij kwam zijn belofte na en tilde voorzichtig de slapende Charlotte van de bank. Ik pakte snel mij tas en liep daarna achter Bart aan maar buiten. Eenmaal buiten legde hij Charlotte in mijn auto, die ik al had geopend voor hen. Het ontroerde mij hoe voorzichtig Bart met Charlotte was. Ik was zo blij met haar.