Déjà Vu

Deel 9

Die middag liepen Suzanne en ik door het centrum. We hadden besloten om te gaan shoppen. Misschien werkte geld uitgeven wel goed tegen onze kater, wie zou het zeggen. Toen we samen in een paskamer stonden om een jurkje te passen begon Suzanne weer over vannacht. "Maar Ils, heb je dan helemaal geen idee naast wie je wakker werd vanmorgen?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ik schudde mijn hoofd. "Ik heb werkelijk geen idee. Ik kan me helemaal niks meer van gisteravond of vannacht herinneren." "Wat slecht Ilse, wat slecht." Suzanne schudde lachend haar hoofd bij deze woorden. "Ja ja, ik weet het. Maar zoiets gebeurt mij nooit. Zulke dingen gebeuren jou veel vaker." Zei ik. Suzanne knikte. "Ja, maar dan weet ik nog wel met wie." "Wat maakt het uit? Ik zie die man toch nooit weer, en als ik hem zou zien zou ik hem toch niet herkennen, en hij mij vast ook niet. Wat heb ik nou nog met die vent te maken?" Merkte ik op. Suzanne lachte. "Niks, tenzij jullie het onveilig hebben gedaan." Ik begon te lachen. "Suus, ik denk dat ik zelfs als ik dronken ben verstandig genoeg ben om het veilig te doen." Suzanne knikte lachend. "Dat weet ik bij jou wel zeker. Jij bent gewoon een heilig boontje eigenlijk." Ik keek zogenaamd beledigd naar Suzanne. "Nou ja zeg, nu niet meer." Merkte ik op. Suzanne lachte en zei:"nu niet meer Ils."

Die avond zag ik dat mijn ouders me hadden gebeld. Ik zuchtte. Waarom moesten ze nou zo vaak bellen? Ik besloot om ze toch maar terug te bellen, anders zouden ze alleen maar ongeruster worden. Ik pakte mijn telefoon en belde mijn moeder. Ze nam vrijwel meteen op en vroeg hoe het was. "Goed, het is hartstikke gezellig." Suzanne gebaarde dat ik mijn telefoon op de luidspreker moest zetten, dus dat deed ik. "Mooi, slapen jullie ook goed?" Vroeg mijn moeder. Ik zag dat Suzanne haar lach probeerde in te houden. Ze dacht natuurlijk meteen aan mijn actie van vannacht. "Ja, maak je geen zorgen." Stelde ik mijn moeder gerust. Na nog even gepraat te hebben hing ik op. "Als je ouders zouden weten wat wij hier allemaal uitspoken zouden ze je nu nog komen ophalen" grinnikte Suzanne toen de verbinding verbroken was. Ik knikte lachend. "Maar dat hoeven zij niet te weten. Zij denken dat wij gewoon braaf om 12 uur thuis zijn en keurig netjes stoppen met drinken zodat we niet dronken worden." Suzanne schudde lachend haar hoofd. "Jouw ouders moesten eens weten hoe jij je hier gedraagt." "Net alsof jouw ouders blij zouden zijn als ze wisten wat jij hier allemaal doet met jongens." Zei ik lachend. "Dat is waar, maar daar komen ze niet achter." Suzanne grinnikte bij deze uitspraak. "Zeker niet, onze ouders hoeven hier helemaal niks van te weten." Was ik het met Suzanne eens. "Hoe dan ook, wat doen we vanavond?" Vroeg Suzanne. Ik haalde mijn schouders op. "Ik neem aan dat het uitgaan wordt?" "Jazeker." Grinnikte Suzanne. Daar gingen we weer... Avond 3...