Déjà Vu

Deel 30

Vandaag was het twee weken later en mama en ik waren samen uit eten in een restaurantje in Almelo. Mama vond dat ik even moest ontspannen, dus gingen we samen maar daar heen.
'Ben je er al aan gewend dat je moeder wordt?' Vroeg mama. Zachtjes schudde ik mijn hoofd.
'Op sommige momenten wel, toen Suus en ik kleertjes gingen kopen en met de echo's, maar nu bijvoorbeeld helemaal niet.' Zei ik voorzichtig.
'Dat is helemaal niet gek Ilse, dat had ik ook pas. Toen ik jullie voelde schoppen kreeg ik pas het gevoel dat ik echt zwanger was. Jij hebt haar toch nog niet voelen schoppen?' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik ben wel blij dat het een meisje is.' Zei mama.
'Heb je in ieder geval een kleindochter die je helemaal kan vertroetelen en als een echt meisje kan behandelen omdat ik helemaal niet zo meisjesachtig was.' Zei ik lachend, waarop mama knikte. 'En ben jij er al aan gewend dat je oma wordt?' Vroeg ik aan mijn moeder.
'Nu voel ik mij echt oud. Ik word Oma. O-ma, weet je hoe oud dat klinkt?' Zei mama lachend.n
'Ik vind moeder al oud, laat staan oma.' Lachte ik met mama mee. Zo was het best wel hartstikke gezellig met z'n tweetjes. Samen als toekomstige moeder en toekomstige oma.

De volgende dag was ik bij Suzanne. Het was zaterdag en vandaag zouden we de hele dag samen gaan shoppen.
'Nou hoe gaat het met tante Suus?' Vroeg ik lachend toen ik via de voordeur binnen kwam lopen.
'Het gaat prima met Suus, hoe gaat het met Ilse?' Vroeg Suzanne even melig als mij.
'Met Ilse gaat het helemaal prima.' Lachte ik. Stiekem had ik toch wel deze grappige dingen gemist. 'Maar, wat gingen we ook al weer doen?' Vroeg ik.
'We gingen shoppen Ils.' Lachte Suzanne.
'Ohja.' Lachte ik, gezellig samen met mijn beste vriendin shoppen.

Samen liepen we door een kledingwinkel waar ik meteen doorliep naar de mama afdeling, eigenlijk had ik echt dit soort kleding nodig, anders zou ik echt uit mijn kleding scheuren en ik wilde dit graag weer aan na de bevalling. Nadat we kleding voor mij hadden gehaald sleepte Suzanne mij een babywinkeltje in. Ze duwde mij nog een schattig pakje in mijn handen. Het pakje was zo ontzettend lief. Suzanne liep weer de winkel in opzoek naar nieuwe kleding en ik keek om mij heen naar meer kleding. Ineens voelde ik iets in mijn buik. Het pakje liet ik uit mijn handen vallen en kwam op de grond terecht. Mijn handen legde ik allebei op mijn buikje neer en er stroomde een traan uit mijn traanbuis die over mijn wang stroomde en even later op mijn buikje belandde.
'Ilse.' Kwam Suzanne weer op mij afrennen. Ik draaide mij om en keek Suzanne aan. 'Wat is er?'
'De baby.' Even hield ik een pauze. 'Ze schopte.' Huilde ik. Suzanne liet ook haar spullen uit haar handen vallen en sloeg haar armen om mij heen. Het enige wat ik deed nog was huilen, huilen van geluk.