Déjà Vu

Deel 3

Het was een maandje later en de zomervakantie was aangebroken. We hadden besloten om niet op zaterdag weg te gaan, maar op zondag, omdat het volgens Suzanne op zaterdag heel erg druk was. Zwarte zaterdag noemde ze het en dat zwarte was dan een verwijzing naar de drukte op de weg. Zeker omdat we met de auto gingen. Ja, zowel Suzanne als ik hadden ons rijbewijs, dus mochten we allebei rijden. Zeker aangezien het minstens dertien uur rijden was, was dat niet zo erg. Ja, dertien uur. We hadden namelijk besloten om over Frankrijk te rijden in plaats van over Duitsland, omdat Suzanne de weg beter wist in Frankrijk zei ze. Mij maakte het allemaal niet zoveel uit en vond het allemaal wel prima.

Toen de zondag was aangebroken zouden we al vroeg vertrekken, dus was Suzanne die nacht bij mij blijven slapen. Langzaam ontwaakte ik en ik keek op mijn wekker. Half vijf was het. Voor mijn gevoel was ik klaarwakker en had ik geen zin om weer te gaan slapen. Ik probeerde mij zachtjes om te draaien wat mislukte, Suzanne ontwaakte vanuit haar slaap.
'Hey Ils.' Begroette Suzanne mij nog half slaperig.
'Hey Suus, goed geslapen?'
'Volgens mij heb ik amper geslapen.' Zuchtte ze. Zachtjes begon ik in mijzelf te lachen omdat ik dit iets te goed herkende.
'Ik heb ook amper geslapen.' Giechelde ik. 'Dus zullen we, maar onze spullen inpakken? Nu weer gaan slapen gaat het toch niet worden.'
'Ja, laten we maar gaan.' Stemde Suzanne met mijn plan in. Ik stapte uit bed en trok wat kleren aan. Een simpele joggingsbroek en een t-shirtje had ik klaargelegd voor vandaag. Eenmaal aangekleed sloop ik voorzichtig de trap af, aangezien het niet de bedoeling was dat Suzanne haar ouders wakker zouden werkden. Die zouden we pas wakker maken vlak voordat we zouden vertrekken. Suzanne zou zo naar beneden komen, maar zij zou alle spullen van boven verzamelen zoals onze opladers en telefoons. Ik liep naar de keuken en zette daar het koffiezetapparaat aan.

Toen de koffiekan gevuld was, al onze spullen in de auto lagen en Suzanne haar ouders waren wakker gemaakt, was het tijd om te gaan. Er werd nog vlug gezwaaid en dog wat knuffels, kussen en onnodige en overbezorgde tips waren uitgedeeld, konden we eindelijk vertrekken. Omdat Suzanne vooral in Frankrijk veel zou rijden begon ik met rijden. Na een tijdje draaide ik de auto de snelweg op en konden we beginnen. Op naar Frankrijk!

We waren net voorbij de Franse grens toen ik last van mijn ogen begon te krijgen. Het was ongeveer negen uur 's morgens en Suzanne was toen wij bij Almelo de snelweg opreden al in slaap gevallen, dus die had nu zo'n vier uurtjes geslapen. Ik zag een bord voorbijkomen dat er over twee kilometer een tankstation was. Eigenlijk moest ik ook vrij nodig plassen, dus dat kwam wel goed uit én ik had trek in koffie, want echt veel van die koffie had ik nog niet gehad, omdat ik mij op de weg moest focussen en Suzanne lag te slapen. Twee kilometer verderop draaide ik de auto de afslag in. Eindelijk pauze. Ik maakte Suzanne wakker, die langzaam ontwaakte.
'Suusje? We staan bij de Franse grens. Ga je mee plassen?' Suzanne knikte van ja en langzaam stond ze op uit de auto om met mee te gaan. Toen we klaar waren stapte Suzanne achter het stuur. Vier uur hadden we gehad, nog negen te gaan!