Déjà Vu

Deel 2

'Dus het gaat door?' Vroeg Suzanne met een grote glimlach op haar gezicht toen ik uitverteld was. Ik knikte. 'Yes! Oh gelukkig!' Riep Suzanne enthousiast. Ik lachte om haar reactie en niet veel later vloog ze in mijn armen. 'Dan gaan we nu alles regelen.' Besloot Suzanne daarna. Ik knikte en niet veel later zaten we samen aan de keukentafel naar haar laptop te staren. 'Oke, Valras-Plage heeft echt het beste hotel voor ons. Alleen maar jongeren. Beter kan toch niet?' Zei Suzanne. Ik glimlachte. 'Dit klinkt geweldig.' Mijn ouders hoefden deze details van het hotel niet te weten, maar daar zorgde ik wel voor. 'Oké, dit gaat echt heel leuk worden.' Suzanne keek me met een immens grote glimlach aan. Ik moest lachen om haar blik. 'Eindelijk een vakantie waarbij niemand let op wat we doen.' Zuchtte ik een beetje dromerig. 'Als wij tot 6 uur 's ochtends uit willen gaan, dan doen we dat Ils.'grinnikte Suzanne, waardoor ik meteen dacht aan de vakanties met mijn ouders. Uitgaan vonden zij niet echt leuk. En als ik later thuis was dan de afgesproken tijd had ik echt een probleem. Eindelijk een vakantie zonder al die zorgen...

'Franse jongens zijn wel knap.' Suzanne en ik zaten samen op de bank. De reis was geboekt en nu zat Suzanne te fantaseren over Franse jongens. Ik lachte. 'Suus, je gaat geen Franse jongen versieren.' Suzanne keek me even beledigd aan, maar haar boze blik veranderde al snel in een lach. 'Dus we gaan helemaal niemand versieren deze vakantie?' Stelde ze voor. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, wij hebben geen man nodig weet je nog?' Suzanne knikte lachend. 'Deal. Kijken wie dat het langste volhoudt.' Suzanne was echt een jongensgek, terwijl ik veel verlegener was daarin. Ik was al snel onzeker en ik was toch ook wel braaf wat jongens betreft. Suzanne daarentegen had al best veel jongens gehad. 'Ik kan echt wel een week zonder jongens hoor.' Zei ik vol overtuiging. Suzanne grinnikte. 'Jij wel ja. Hoe dan ook, deze vakantie gaat om ons.' Ik knikte als teken dat ik het met haar eens was. 'Geen jongens?' Suzanne stak haar hand uit. Ik glimlachte en schudde haar hand. 'Geen jongens, beloofd.'

Die avond lag ik in bed naar het plafond te staren. Ik had nu al zoveel zin in de vakantie! Ik kon eigenlijk echt niet meer wachten. Eindelijk was ik even verlost van het gezeur van mijn ouders. Ik wist dat ze zich alleen maar zorgen maakten, maar ik vond het irritant. Ik was 19, dus volwassen. Ik kon mezelf prima redden, en ik ging niet eens alleen op vakantie. Waar maakten mijn ouders zich nou zorgen over? Pure onzin dus. Na een tijdje hoorde ik de deur van mijn slaapkamer opengaan. Ik keek op en zag mijn moeder. 'Ik wilde je even welterusten wensen.' Legde ze uit. Ik knikte en mijn moeder kwam naast me op bed zitten. 'Sorry van vanmiddag. Ik moet er gewoon aan wennen dat je zo snel groot wordt. Ik heb alle vertrouwen in je, maar pas alsjeblieft goed op jezelf.' Zei mijn moeder. Ik glimlachte. 'Zal ik doen mam. Beloofd.'