Déjà Vu

Deel 16

Sinds dat ik aan mama had bekend dat ik geen maagd meer was hield ze mij extra goed in de gaten. Ze controleerde mij constant, om gek van te worden. Ik zat rustig op mijn kamer voor mijn spiegel om mij even op te maken. Het was ochtend en papa en mama waren al wakker. Ik keek in de spiegel en bracht een laagje mascara aan. Ik werkte mijn make-up af toen mijn maag begon te rommelen. Ik had trek. Ik begon kort even te lachen. Ik liep via de trap naar beneden toen ik twee stemmen hoorde.
'Ze vertelde dus aan mij dat ze niet meer maagd is en in Frankrijk is ze dus ook met één of andere vent naar bed geweest. Ze zegt wel dat het veilig is gebeurd, maar ik geloof het niet.' Klonk de stem van mama. Overstuur rende ik weer terug naar boven. Wat moest ik nu? In paniek pakte ik mijn telefoon en belde Suzanne op.
'Hey Ils, met Suus.' Klonk Suzanne aan de andere kant van de lijn.
'Suus, ik heb het zo erg verpest.' Zei ik droevig.
'Waar ben je?' Vroeg Suzanne meteen.
'Ik ben thuis.' Zuchtte ik.
'Ik kom er nu aan.' Besloot Suzanne en voordat ik er iets tegen in kom brengen, hing ze al op. Het enige wat ik nu nog kon was huilen. Mama had mij verraden en daardoor mijn vertrouwen geschonden.

Ineens klonk het schelle geluid van de deurbel van het huis heen. Voetstappen klonken er naar de deur toe en even later klonk de stem van Suzanne door het huis. Papa vertelde haar dat ik boven was toen ze vroeg waar ik was, maar zei ook dat hij niet wist of ik al wakker was. Suzanne zei dat ze wel keek of ik wakker was en daarna klonken er voetstappen op de trap. Driemaal klonk er een klopje op mijn deur. Ik mompelde iets van dat ze binnen mocht komen en een paar tellen later opende mijn deur.
'Hey.' Zei ik brak.
'Hey Ils.' Zei Suzanne en ze omhelsde mij meteen. 'Hoe gaat het?' Na deze woorden begon ik te huilen. 'Ilse, wat is er toch?' Suzanne kwam naast mij op bed zitten en trok zich tegen mij aan, waarna ze mij rustig liet uithuilen.
'Ik heb tegen mama gezegd dat ik niet meer maagd ben, maar nu heeft zij het tegen papa gezegd. Ik heb het zo verpest Suus.' Zei ik toen ik wat rustiger was geworden, maar daarna begon ik nog harder te huilen.
'Oh Ilse toch.' Troostte Suzanne mij. 'Je hebt het niet verpest. Je ouders willen gewoon het allerbeste voor je, daarom wilt je moeder dat je vader het ook weet.' Probeerde Suzanne mij gerust te stellen.
'Het is gewoon.' Begon ik. 'Ik vind het gewoon niet leuk dat mam dat aan pap heeft verteld en nu ben ik dus misschien nog zwanger ook...'