Warszawo,
maleńka stolico
mojego serca.
Warszawo,
domie najdroższy,
jedyny.
Warszawo,
ofiaro wojny,
sieroto świata.
Warszawo,
krwią niewinnych zbrukana,
splamiona niewinnością.
Warszawo,
przez zawistnych zniszczona,
przez wiernych odbudowana.
Warszawo,
towarzyszko śmierci,
przyjaciółko życia.
Warszawo,
piękna w swej prostocie,
prosta w swoim pięknie.
Warszawo,
miasto wolności.
Obrończyni sprawiedliwości.
Warszawo,
córko poetów,
matko bohaterów.
Warszawo,
Paryżu wschodu.
Golgoto Europy.
Warszawo,
ocalała z rzeźni,
na śmierć prowadzona.
Warszawo,
uwolniona od zła.
Prawdą naznaczona.
Warszawo,
służebnico strapionych,
drogo do niepodległości.
Warszawo,
prezencie mój codzienny,
gwarze ucieszny, bo własny.
Warszawo,
oazo spokoju w hałasie,
listonoszko dobrego słowa.
Warszawo,
mieszkająca w sercach Polaków,
będąca sercem narodu.
CZYTASZ
Tchnienie Poezji
ПоэзияWiersze są jak bicie serca. Raz szybsze, raz wolniejsze. Wiersze są jak tchnienie wiatru. Raz delikatne, raz silniejsze. Wiersze są jak ludzie. Raz dobre, a raz...złe? Nie, nie ma ludzi złych. Są tylko ludzie nieszczęśliwi.
