Straciłam wzrok,
już bardzo dawno,
gdy przestałam
dostrzegać serca,
bo ludzie się ich pozbyli.Straciłam wzrok,
już bardzo dawno,
gdy przestałam
widzieć barwy tych,
co je na świat nałożyli.Straciłam wzrok,
już bardzo dawno,
gdy przestałam
patrzeć na ludzi,
których nie było.Straciłam wzrok,
już bardzo dawno,
gdy przestałam
spoglądać na to,
co zabiłam, a żyło.***
Miłość oślepia ludzi. Czasami aż za bardzo...
CZYTASZ
Tchnienie Poezji
PoesíaWiersze są jak bicie serca. Raz szybsze, raz wolniejsze. Wiersze są jak tchnienie wiatru. Raz delikatne, raz silniejsze. Wiersze są jak ludzie. Raz dobre, a raz...złe? Nie, nie ma ludzi złych. Są tylko ludzie nieszczęśliwi.