Ledwo tą naszą miłość,
tak młodą, zagazowali
w czarnych i zimnych okopach.
Ledwośmy przebrnęli
przez morze wrogów,
a znów toniemy - dziś w Szopach.
Ledwo te salwy
armatnie ustały,
a już padł strzał kaemu.
Ledwo łzy wyschły
na chudych policzkach,
a Tu znów grozisz bliźniemu.
Ledwo się wojna
pierwsza ta skończyła,
ledwie pył opadł na ręce.
A tu znów druga,
rzeź się znów zaczyna.
Ponownie przebite masz serce.
***
Na górze macie filmik o dwudziestoleciu międzywojennym, który kręciłam z przyjaciółkami.
Jest amatorski i ma troszkę błędów, ale pan od historii i polonistka się cieszyli, więc chyba nie jest tak źle.
No i zapraszam Was do Przemka, czyli na profil IntroLiryk (nie oznaczam go, bo się chłopina denerwuje, że mu reklamę robię, więc ciii)
CZYTASZ
Tchnienie Poezji
PoesíaWiersze są jak bicie serca. Raz szybsze, raz wolniejsze. Wiersze są jak tchnienie wiatru. Raz delikatne, raz silniejsze. Wiersze są jak ludzie. Raz dobre, a raz...złe? Nie, nie ma ludzi złych. Są tylko ludzie nieszczęśliwi.
