Stoję, patrzę, czuwam.
Jestem, pamiętam, szanuje.
Kocham, pomagam, uczę.
W pieśń się umarłych wsłuchuję.
Stoję, a sztandar powiewa.
Lśni flaga biało - czerwona.
Oczy ludzi z pokorą spuszczone.
Godzina wolności uczczona.
Stoję, a przy mnie tyle historii
w sercach powstańców i śpiewie.
Stoję i czuwam, a nad Powązkami
orzeł szybuje na niebie.
CZYTASZ
Tchnienie Poezji
PoesíaWiersze są jak bicie serca. Raz szybsze, raz wolniejsze. Wiersze są jak tchnienie wiatru. Raz delikatne, raz silniejsze. Wiersze są jak ludzie. Raz dobre, a raz...złe? Nie, nie ma ludzi złych. Są tylko ludzie nieszczęśliwi.
