Rozmyślania nad grobem Alka.

392 67 6
                                    

Wiem, że nie jesteś mi dany.
Wiem, żeś do Boga zabrany.
Lecz...za szybko, Aleczku. Zły był czas,
który zabrał Cię z ziemi, który rozdzielilił nas.
Zostawiłeś świat we łzach,
Basię - w szarych, smutnych snach.
Chusta Twa straciła barwę.
Gdzież Ty jesteś, Polski skarbie?
Wróć, Aleczku, Polska czeka.
Niech z miłością już nie zwleka,
Twoje serce. Takie dobre!
Gdzie te ręce, takie szczodre?
Gdzie jest uśmiech, włos w nieładzie.
Zośka dłoń na sercu kładzie
I przysięga, tak jak ja,
że się skończy wielka gra,
że pamiętać będą o Tobie.
Paląc znicze na Twoim grobie...

Tchnienie PoezjiOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz