Ik Haat Je #Netties2017

H. 4. Stiekem hoop ik op knappe jongens

In de deuropening staat nog steeds het meisje. Ze kijkt me bewonderend aan. 'Hoe- jij-' verder komt ze niet.

'Hoi, ik ben Joy.' stel ik mezelf voor.

'Ik ben Kylie. Hoe kun jij zó praten tegen dé badboy van de school? Ik slaap trouwens in kamer 3.06.' Ze wijst naar de kamer links van die van mij. 'Dat stomme mens irriteerde me. Hij beoordeelde me op geslacht en daar stoor ik me aan. Dat ik een meisje ben, betekent niet dat ik niet kan voetballen.'

'Je wilt in het voetbalteam?' vraagt ze verbaasd. Ik knik. 'Hockey is wel leuk, maar voetbal vind ik leuker. En al die andere sporten vind ik niks voor mij. Is het erg dat er een meisje in het team wil?' Kylie schudt haar hoofd.

'Nee, natuurlijk niet. Ik bewonder je nu al. Er was één meisje dat in het team wilde, ze werd geweigerd en vertrok een maand later van school. Niemand heeft nog wat van haar gehoord, maar ze was goed in voetbal. Alleen was ze niet zo zelfverzekerd als jij, dus gaf ze op. Jij gaat niet opgeven hè?'

'Natuurlijk niet.' Ik pak het formulier uit het laatje van het tafeltje en laat het aan Kylie zien. 'Kun jij me straks laten zien waar ik dit moet inleveren? Ik ga het niet aan Josh vragen.' Ze knikt. 'Wat doe jij eigenlijk?'

'Ik doe aan hockey en muziek. Maar ik doe niet mee met het orkest, omdat ik ook hockey doe en het anders te veel wordt.' legt ze uit. Snel vul ik het formulier in. 'Wat betekent deze vraag?' Ik wijs naar de laatste vraag. 'Volgens mij moet je hier gewoon de reden voor je keuze invullen.'

'O, waarom staat het er dan zo moeilijk?' snuif ik gefrustreerd. Dit overkomt mij dus altijd. Als we op school een formulier in moesten vullen, stonden de vragen er vaak moeilijker dan nodig was. En als ik dan om uitleg vroeg, bleek de vraag super simpel te zijn. Zo frustrerend. Ik vul de laatste vraag in en sta op.

'Klaar. Waar kunnen we dit ding inleveren?' Kylie staat ook op. 'Kom maar mee. We moeten naar de coach van het team. Hij zit meestal in zijn kantoor als hij geen training geeft.'

'Let's go!' We lopen de deur uit en ze wijst me de weg naar het kantoortje. Eenmaal daar aangekomen klop ik op de deur.

'Binnen!' roept een norse stem. Voorzichtig open ik de deur. 'Aha, jij bent vast Joy.' zegt de man. 'Ik ben coach Strozzi. Josh heeft me net al wat over je verteld.' Nu pas valt het me op dat Josh ook in het kleine kantoortje is. 'Je wilt in het team, niet waar?'

'Ja, ik ben al een keer kampioen geweest met mijn team van toen. Ik zou graag een kans van u willen, aangezien ik die van Josh niet krijg.' Strozzi kijkt me verbaasd aan. 'Hoezo? Josh, waarom geef je haar geen kans?'

'Omdat ze een méisje is. Een meisje! In de hele geschiedenis van deze kostschool is er nog nóóit een meisje in het voetbalteam geweest.' verdedigt hij zichzelf. De coach lijkt te twijfelen. 'Het is een traditie dat er alléén jongens in het team zitten en alleen meisjes in het hockeyteam.' zegt Josh er nog bij.

'Daar heb je gelijk in, Josh, maar heb je al gezien of Joy kan voetballen?' Josh zucht. 'Nee, maar ze is een meisje, dat zegt toch wel genoeg?' Hij zucht nogmaals en loopt het hokje uit.

'Geef me dat formulier. Dan lees ik het door en dan zal ik wel weer kijken.' Ik overhandig hem het blaadje en loop weg. Kylie staat me op te wachten buiten het kantoor. 'En?'

'Laten we het erop houden dat ik niet toegelaten word.' zucht ik en loop weg, zonder op Kylie te wachten. Ik had gehoopt dat die coach iets redelijker was dan Josh. Maar aan zijn reactie te zien is dat niet zo.

'Ik ga naar mijn kamer, ik ben erg moe.' zeg ik als we de gang van de meiden in lopen. Kylie houdt me tegen. 'Misschien kunnen we nummers uitwisselen, dan kunnen we elkaar makkelijk bereiken.' glimlacht ze. 'Tuurlijk. Hier is mijn nummer.' Ik pak haar mobiel uit haar uitgestoken hand en type mijn nummer. Hetzelfde doet ze bij mijn mobiel.