Ik Haat Je #Netties2017

H. 36. Geheime aanbidders en koken in de slaapkamer

Shit, Jake zit op het bankje. Net nu ik alleen wil zijn om na te denken. Voorzichtig loop ik dichter naar hem toe. Ik hoor hem dingen mompelen en kom nog iets dichterbij.

'Moest dit? Ik had het toch uit mijn hoofd gestampt? Waarom is het terug? Ik dacht dat ik niet meer-.' Ik onderbreek hem.

'Hé, mag ik erbij komen zitten?' Hij schrikt op en draait zich om. Hij knikt zonder iets te zeggen en draait zich weer terug. Langzaam ga ik zitten naast hem. Ik pak mijn boekje stevig vast en staar voor me uit. Ik ga nu niet schrijven, want hij kan mee lezen als hij dat zou willen.

Na vijf minuten staat Jake op en loopt hij weg, mij achterlatend in de stilte. Ik sla mijn boekje op en begin te schrijven.

Zou het kunnen dat er dingen bij zijn die te veel voor je worden en dat je je dan zo verdrietig voelt dat je het niet meer aan kan? Want volgens mij heb ik dit nu. Alles wordt me te veel. Ik heb de hele dag de neiging om te huilen en mezelf op te krullen tot een bolletje. Mezelf verschuilen in mijn bed en er nooit meer uit komen. Mezelf verstoppen voor mijn problemen en voor mensen.

Ik weet niet wat ik met mezelf moet. Ik kan me nog niet eens aan mijn eigen regels houden. 'Regel één, word nooit verliefd.' Wat doe ik? Ik word verliefd. 'Regel twee, laat niemand je gevoel weten.' Ik heb Jake verteld over mijn familie en hij weet over mijn verleden. 'Regel drie, houd nooit van een jongen.' Ik houd verdomme van Jake.

Ik haat mezelf. Echt heel erg.

'Ik ben mijn tas vergeten.' Van schrik kijk ik naast me. Jake staat naast me en wijst naar zijn tas, die naast me op het bankje staat. 'Waarom huil je?' Snel veeg ik de tranen weg. Ik had niet eens door dat ze er waren.

'Niks.' Hij hoeft niet te weten wat er allemaal rond gaat in mijn hoofd.

'Ik ken je langer dan vandaag, Joy. Ik weet dat er iets is.' Hij gaat twijfelend naast me zitten. Na een minuut heb ik door dat hij naar mijn boekje aan het kijken is. Meteen klap ik het dicht.

'Waarom haat je jezelf?' Hij heeft het gelezen. De enige oplossing die ik zie, is hard wegrennen. Maar ik blijf vastgenageld aan het bankje. Ik ben verlamd, ik kan niks. Behalve huilend nadenken over alles.

'Dat weet je best. Je hebt het gelezen. Je hebt het verdomme gelezen,' piep ik na een lange stilte.

'Ik heb alleen de laatste zin gelezen. Verder niets. Ik beloof het je, ik heb alleen die zin gelezen omdat het me opviel. Ik weet niet wat er staat boven die ene zin. Geloof me-' smeekt hij, maar ik zeg niks. Eindelijk kan ik bewegen. Zo hard mogelijk ren ik weg van hem.

Ik geloof hem niet. Hij heeft gelezen wat ik heb opgeschreven. Hij weet wat ik voel. Hij weet het. Tranen rollen over mijn wangen als hij me naroept. Onderweg naar mijn kamer kom ik een aantal mensen tegen, maar ik negeer hun vragende blikken. Als ik de lift in stap, zie ik Jake het gebouw in rennen. Hij kan helaas nog net door de deuren heen glippen en staat dan bij mij.

'Ik wil niet met je praten.' Mijn stem is zacht, gebroken. Precies hoe ik me voel.

'Vertel me waarom je jezelf haat. Vertel het me.' Dwingend kijkt hij me aan, maar ik ontwijk zijn blik. Als hij me in mijn ogen aankijkt, stort ik in. Dat wil ik niet nog eens. Ik schud mijn hoofd zacht. 'Joy, ik beloof je dat ik niet heb gelezen wat er nog meer stond. Ik heb alleen de laatste zin gezien. Meer niet.' Hij is wanhopig. Maar dat ben ik ook.

'Je hebt het wèl gelezen. Dat kan niet anders!' Boos draai ik mijn rug naar hem toe. Het was de laatste zin van de tekst en hij beweert dat hij de tekst niet helemaal heeft gelezen?!

'Wat heb ik gelezen dan?' In zijn stem is wanhoop te horen, maar ook een hoop frustratie.

'Je hebt wel gelezen dat ik heb geschreven dat ik van je hou! Je hebt het gezien. Jij bent degene die ervoor heeft gezorgd dat ik mezelf haat!' Met tranen in mijn ogen draai ik me weer naar hem toe. Zijn mond is open gezakt en hij wrijft ongemakkelijk in zijn nek. 'Nu heb je niets meer te zeggen, hè? Je wilde het gewoon uit mijn mond horen zodat je zeker wist dat je het goed gelezen had. Goed nieuws, dat heb je!' De lift gaat open en ik stap vlug van hem weg.