Ik Haat Je #Netties2017

H. 6. Het is voetbal, geen rugby

'Veel plezier met de training, Ky!' roep ik nog naar haar, voordat ik het gebouw uit loop. Onderweg naar de Grote Hal kom ik veel mensen tegen. Sommigen hebben een koptelefoon op of oortjes in, anderen lopen met een snelle pas heen en weer. Ik stap in de lift terwijl ik op mijn mobiel kijk. Vlak voordat de deuren dichtgaan, stapt Josh de lift in.

'Je gaat te ver, Babe.' Ik negeer zijn adem in mijn nek en staar naar het scherm van mijn mobiel. 'Ik waarschuw je.' Verveeld kijk ik op. Josh kijkt me met samengeknepen ogen aan.

'Kom op. Alweer een waarschuwing? Je waarschuwt wel heel vaak. Hou er gewoon me op, ik luister er toch niet naar.' Josh duwt me tegen de deur aan en zet zijn hand naast mijn hoofd. Zijn warme adem op mijn huid, probeer ik te negeren. 'Ik wil niet dat je in het team komt en daar zal ik alles aan doen. En dan nog iets, je gaat veel te ver.' Dit heeft hij ook al honderden keren gezegd. Kan die jongen niks nieuws verzinnen?

Ik laat een kort, spottend lachje horen. 'Rot toch lekker een eind op, Josh,' zucht ik. Hij duwt me nog eens tegen de deur aan, nu wat harder dan net. 'Au!' Een grijns vormt zich op zijn gezicht.

'Als je hier al niet tegen kunt, zal je in het voetbalteam ook veel pijn krijgen. Geloof me, het is niet voor niets een jongenssport.' Ik snuif boos, hoe kan hij zó stom doen? 'Ja vast, het is voetbal, geen rugby.'

'Geloof me, de jongens gaan nogal ruig met elkaar om. Niets voor meisjes.' Ik sla hem hard op zijn borst, maar hij beweegt geen spier. 'Ik kan tegen een zacht stootje en ik ben een jongen, Joy. Trouwens, iedereen kan tegen zo'n zacht stootje dat jij geeft.' Hij kijkt me geamuseerd aan. Boos kijk ik hem aan. 'En je moet nu niet denken dat ik je niet wil.'

'Ik kan ook tegen een stootje. En ik weet zeker dat de jongens niet zo ruig zijn als jij zegt.' Zijn tweede opmerking negeer ik omdat ik niet weet hoe ik moet reageren daarop. Ik wil hem van me afduwen, maar net als ik kracht zet, gaan de deuren open en val ik achteruit. Josh, die zijn handen op de deuren liet steunen, valt bovenop me.

'Je ligt nu al onder me. De volgende stap is in bed.' Walgend kijk ik hem aan. Er zijn geen woorden die hem kunnen beschrijven, zó vervelend is hij. 'Ga van me af!' Geamuseerd kijkt hij naar me.

'Wat doen jullie!' schreeuwt een piepstem. Ik kijk op en zie Caitlynne boos naar ons kijken. 'Josh, hoe durf je? Je gaat met die slet om?' Caitlynne schenkt me een vuile blik toe.

'Caitlynne, rot op. Ik moet je niet, heb je dat nu nog niet door? Je bent een tweedehandse hoer. Moet ik het nog voor je spellen?' Ze snuift boos en perst haar mond in een streep. Ze laat een verslagen kreetje horen terwijl ik nog steeds onder Josh lig.

'Josh, wil je van me af gaan? Ik haat jou.' Hij staat langzaam op en ik doe hetzelfde. Caitlynne stormt de lift in en schenkt ons een laatste moordende blik. Ik kan mijn lach niet meer inhouden en proest het uit. Haar blik was geweldig. Vooral toen ze ons zag liggen. Ook Josh lacht, maar hij herpakt zich snel.

'Het is nog niet voorbij.' Na deze woorden loopt hij weg. Ik loop naar mijn kamer en pak mijn mobiel om Violin te appen. Eigenlijk heet ze Violet, maar omdat ze viool speelt en dat niet helemaal bij haar past, noem ik haar Violin. Haar vader heeft haar netjes opgevoed, daarom moest ze ook viool spelen, maar Violin gedraagt zich niet zo netjes. Violin wordt gedwongen om viool te spelen, maar ze vindt het wel leuk.

Ik: Hey Violin. Vandaag was de eerste schooldag. Josh zit bij me in de klas, gelukkig Kylie ook. Ik heb in de pauze Diana ontmoet, ze is erg aardig. Ook heb ik cola over me heen gekregen, raad maar wie de schuldige is... Ik heb het ook over hem heen gegooid en ik heb Caitlynne voor de hele school uitgescholden voor hoer. Ik heb haar ook meteen verteld wat Josh en de rest van de school van haar vinden: een hoer. Later in de lift 'bedreigde' Josh me. Hij duwde me tegen de deur en toen gingen de deuren open. Hij viel bovenop me en Caitlynne zag ons. Ze noemde me een slet, maar haar gezicht toen ze ons zag was het beste wat ik ooit gezien heb.

Al snel krijg ik een antwoord van Violin.

Violin: haha wat een bitch is die Caitlynne, als ik ook daar ben, gaan we haar terugpakken. Josh is wel echt een klootzak.

Ik: we gaan Caitlynne sowieso terugpakken omdat ze míj voor slet uitschold. En Josh denkt nog steeds dat meisjes niet kunnen voetballen. Ik haat hem echt heel erg.

Violin: ik haat hem ook. En ik ken hem niet eens...

Een klop op de deur onderbreekt mijn mobiele-telefoon-tijd. Zuchtend maak ik de deur open. O ja, vergeten dat Diana en Kylie zouden komen. Ik zeg Violin gedag en ga dan op de bank zitten met Kylie en Diana.

We starten een gesprek op en al snel gaat het over mij.

'Waarom ben je eigenlijk hiernaartoe gekomen?'

'Ik heb nogal wat grapjes uitgehaald op school. Ik heb een lokaal gevuld met rook en toen was de school het zat. Ze hebben mijn ouders aanbevolen om me naar een kostschool te sturen. Mijn moeder had er wel moeite mee, zei ze, maar ik denk niet dat ze het meende.'

Diana kijkt me lachend aan. 'Badass.'

Het gesprek gaat alle kanten op en al snel moeten we naar beneden voor het avondeten.

'Kunnen we ook wel eens wat bestellen, bijvoorbeeld pizza?' vraag ik als het in me opkomt. 'Ja, dat mag, maar je moet het wel bij de receptie ophalen. Je mag het niet laten bezorgen bij je eigen kamer.' legt Kylie uit. Ik knik als teken dat ik het begrijp en pak een dienblad.

'O, nu zijn alle groepen er.' zegt Diana een beetje nerveus. Ik kijk haar vragend aan. 'Als alle groepen tegelijk hier zijn, komt er vaak een probleem. Daar zitten de gemene, populaire mensen, daar de computerfreaks. Dat is de vaste plaats van de verlegen typjes die geen aandacht willen trekken, daar de sportfanaten. Dat is de plek van de boekennerds, daar zitten de aardige, populaire mensen. En daar zitten wij, de normale mensen,' verduidelijkt ze zichzelf.

'Ja, de populaire mensen zorgen vooral voor problemen, ze hebben een eeuwige machtsstrijd om de populairste te zijn of zoiets. De gemene groep wil het populairst zijn, terwijl de aardige groep wil dat we allemaal aardig zijn voor elkaar. Op zich zijn zij wel oké, maar zij kunnen ook best gemeen overkomen.' legt Kylie verder uit. We scheppen eten op en gaan aan een tafel in de hoek zitten.

In het midden staat een tafel met een aantal jongens en meisjes. Ze zien er allemaal knap uit, op een paar na, die er eerder sletterig uitzien. Dat moet de tafel van de populaire mensen zijn. Verspreid over de zaal staan er veel tafels, maar ze staan niet in vaste rijen of iets anders wat logisch is. Nee, ze staan in groepjes. In de ene hoek staat een groepje tafels met een groep mensen eraan. In het midden is de populaire plek.

'O, ik ben het bestek vergeten. Ik ga het even halen.' Zonder een antwoord af te wachten, loop ik naar de bakken met bestek.

'Je loopt over ons terrein.' sist Caitlynne, die er zoals altijd weer naakt uitziet. Ik rol met mijn ogen en zucht een keer diep.

'Wat moet je nu weer?' Het zowat naakte meisje kijkt me vies aan. Een aantal jongens kijken me geïnteresseerd aan, waaronder Josh en Jake. 'Dit is ons gebied, jij hoort niet in dit gebied te komen.' Waar de fuck heeft zij het nou weer over? Hun gebied?

'Joy! Kom.' Kylie pakt me bij mijn pols vast en neemt me mee, weg van Caitlynne. 'Je mag niet in de buurt komen van de middelste tafels. Niet vragen waarom, gewoon niet doen.'

'Toch ga ik het vragen. Waarom niet?' Ze zucht en begint dan te praten. 'Al sinds het begin van deze kostschool is dat de plaats van de populaire mensen. Ze hebben het "geclaimd" en wij mogen daar niet komen omdat wij niet populair zijn. Als je er wel komt, zullen ze je "straffen". Niemand weet wat die straf is, omdat niemand er komt. Waarschijnlijk is de straf dat je voor altijd gepest, uitgelachen of het pispaaltje bent.'

'En wat als ik er ga zitten?' Diana's ogen worden groot. 'Dan heb je nog meer problemen dan dat je er in de buurt komt.'

Dan is dat wat ik ga doen.