Ik Haat Je #Netties2017

H. 38. Nou, ik had wel wat meer gehoopt

'Ik vind jou ook leuk, Joy. Daarom mocht jij je zin niet afmaken. Wil jij mijn meisje zijn?'

Een kleine glimlach kruipt op mijn gezicht. Zeg dat dit geen droom is. Zeg dat ik dit goed heb gehoord. Joy, je moet nog antwoord geven! O ja.

'Ja, heel graag, Jake.' Hij glimlacht nu ook en geeft me een knuffel.

'Alsjeblieft, Joy. Haat jezelf niet. Ik weet dat je het lastig hebt en dat je boos bent, maar ik wil je helpen. Praat met me als je het nodig hebt. Ik ben er voor je.'

'Dank je,' mompel ik tegen zijn borstkas aan. We blijven nog een paar minuten staan voordat we elkaar loslaten en weer teruggaan naar het plein.

Dit is het beste begin van het nieuwe jaar.

'Hier ben je!' Violin komt op me afgestormd en trekt me mee naar Kylie, Diana, Stefan en Emily. 'De directrice wil net iets gaan zeggen, je bent precies op tijd. Vertel me straks maar hoe het met Jake is gegaan.' Ze heeft een grijns op haar gezicht en ik schud lachend mijn hoofd.

'Als eerste wens ik jullie allemaal een gelukkig nieuwjaar, vol geluk, gezondheid en liefde. En natuurlijk goede punten op school. Ook wil ik dat het voetbalteam weer de volle honderd procent inzet geeft en dat iedereen hen support. Natuurlijk geldt dit ook voor alle andere teams. Ik hoop dat jullie allemaal een goed jaar tegemoet gaan, zonder nare dingen. Ik wil nog even zeggen dat jullie pas op woensdag weer naar school hoeven, niet maandag zoals eerder verteld.' Er klinkt luid gejuich. 'Veel dank voor de aandacht en dan mogen jullie nu zelf weten wat jullie gaan doen. Feest blijven vieren of gaan slapen.' Ze glimlacht stijfjes naar de kinderen en loopt dan weg.

'Vertel nu alles wat er is gebeurd,' dringt Violin aan. Mijn vrienden kijken me aan met nieuwsgierige blikken.

'We hebben gepraat.'

'Is dat alles? Ik heb toch niet voor niets zo meisjesachtig gepraat!' roept Stefan dramatisch. Ik lach en knik. Ik ga ze niet alles vertellen, nu nog niet in ieder geval. Het is net twee minuten geleden gebeurd, ik vind het nog te vroeg om het te vertellen.

'Nou, ik had wel wat meer gehoopt,' mokt Emily.

'Ik ga kijken bij de jongens van het voetbalteam. Ik denk dat ik niet heel lang wegblijf.' Nadat ik dit heb gezegd, loop ik naar de plek waar vuurwerk afgestoken mag worden. Ik zie Josh lachen om iets wat Dylan heeft gezegd en tegelijkertijd vuurwerk aansteken. Jake staat erbij en lacht zacht mee. Het vuurwerk schiet de lucht in en knalt uit elkaar als een gele explosie.

'Hey.' Ik ga bij ze staan en wens ze een vrolijk nieuwjaar. Ondanks dat ik Josh niet mag, en Dylan ook niet echt, vind ik wel dat ze een goed nieuwjaar moeten hebben.

Dylan steekt weer wat vuurwerk af en rode en blauwe kleuren vliegen de lucht in. 'Hoe is het?' vraagt hij met een hoofdknik erbij.

'Goed.' Ik weet niet wat ik nog meer moet zeggen, dus kijk ik naar de kleuren die de lucht in schieten en dan ontploffen.

'Je hebt het koud, hier heb je mijn vest.' Jake trekt zijn vest uit en slaat het om mijn schouders. Een jurkje is best koud, ook al heeft het lange mouwen en heb ik er een panty onder aan.

'Dank je.'

'Kom, ik wil je iets laten zien. Kan je een klein beetje klimmen?' Ik knik. Ik kan wel klimmen, maar ik weet niet of ik dat ook kan met een jurk aan, zonder dat iedereen inkijk heeft op mijn ondergoed. Hij trekt me mee naar een klein gebouw met een laag muurtje ervoor, waar je makkelijk op kan springen.

Hij doet het voor en ik doe hem na. Na een beetje geklungel, sta ik boven op het gebouwtje. 'Vanaf hier is het vuurwerk goed te zien, maar als we dat trappetje nemen, komen we uit op een deel van het hoofdgebouw met onze kamers. Daar is het het mooist. Zullen we daarnaartoe gaan?' Ik knik en volg hem naar het kleine laddertje.