Ik Haat Je #Netties2017

H. 13. Kleedkamergedoe

Vandaag ging Josh veel te ver. Ik ook. Hij gooide spaghetti en pudding over me heen. Ik ben hem achterna gerend -met mes en vork.

Beide dreigen we. Hij wil me in zijn bed, maar niet in het team. Ik wil in het team, maar niet in zijn bed. Hij gedraagt zich nog steeds als een klootzak en ik word er gek van.

Ik heb informatie uit hem getrokken over zijn ouders. Die arme ziel had het niet eens door. Ik gebruikte dezelfde truc als altijd. Het werkte weer. Helaas kan ik met deze informatie niet heel veel.

Ik hoor voetstappen achter me en draai me om. 'Hey.' Jake geeft geen antwoord en gaat zitten.

'Weet je wat ik niet snap, Joy?' Hij kijkt me niet aan. 'Ik snap niet dat Josh en jij zo concurrerend doen tegen elkaar. Leg het eens uit,' gaat hij verder.

'Ik weet het niet. Josh begon. Toen ik aankwam wilde hij het bed in duiken met me. Ik kwam voor mezelf op. Toen hij wist dat ik in het team wilde, veranderde dat niet. Hij wilde er alleen voor zorgen dat ik niet in het team kwam. Het is moeilijk om uit te leggen als je het zelf ook niet goed weet,' vertel ik. Hij knikt.

'Je ging ver,' zegt hij. Onbegrijpend kijk ik hem aan. Ik ga zo vaak te ver, hij moet duidelijker zijn. 'Je rende met een mes achter hem aan. Sommigen vinden je gek. Sommigen vinden je eng.'

'Dan hebben ze wel gelijk. Ik ben gek en soms een beetje eng,' grinnik ik.

'Ik meen het, Joy.' Hij draait zijn hoofd naar me toe en kijkt me ernstig aan. 'De mensen kiezen de kant van Josh. Terwijl hij jouw gedrag uitlokt. Je moet opletten met wat je doet. Als ze je allemaal haten, heb je een rottijd op school. Josh heeft dit al een keer vaker gedaan. Dat meisje is van school gegaan en niemand heeft nog iets van haar gehoord.'

Het is een tijdje stil. Jake kijkt weer voor zich uit en ik staar afwezig naar mijn voeten. Dan valt mijn boekje me op. Het ligt open in mijn schoot en Jake kan het zien liggen. Onopvallend schuif ik het boekje naast mijn been om het vervolgens in mijn tas te laten vallen.

'Wat staat er in je boekje? Je doet zo geheimzinnig. Ik mag het ding niet eens zien.' Shit, ik ben betrapt.

'Niks,' zeg ik snel, té snel.

'Je verbergt iets,' concludeert hij. 'Ik weet zeker dat dat boekje geen wiskundeschrift is, dus vertel op.' Op de voorkant van het schrift heb ik heel groot het woord "Wiskunde" opgeschreven, zodat nieuwsgierige mensen er vanaf zouden blijven.

'Ik hoef jou niet alles te vertellen.' Het komt botter uit mijn mond dan de bedoeling was.

'Sorry.' Hij staat op en loopt weg. Ik gris snel mijn rugzak van de grond en ren hem achterna.

'Nee, Jake, wacht!' Ik pak zijn schouder vast en houd hem tegen. 'Zo bedoelde ik het niet. Het is gewoon- het is persoonlijk, oké?'

'Ik snap het. Ik zie je bij de training vanmiddag.'

~

Ik loop het voetbalveld op en zie al enkele jongens spelen. 'Hey, jongens!' Niemand geeft een antwoord. 'Oké, dan niet.' mompel ik, een beetje teleurgesteld. Ik pak een bal uit het net en ga hem hooghouden.

Even later komen Jake en Josh aanlopen. Jake geeft me een kleine glimlach, terwijl die ander me negeert. Beiden pakken een bal en doen een paar trucs.

'Vandaag gaan we een wedstrijdje spelen. Ik maak de teams.' Hij geeft ons allemaal een hesje en wijst ons een kant toe.

Josh geeft me vanaf de andere kant van het veld een arrogante blik en wijst met twee vingers naar zijn ogen en dan naar die van mij. Ik kijk arrogant terug.