Ik Haat Je #Netties2017

H. 17. Op de bank

'Niet wegkijken,' zegt hij, waarna hij met twee vingers mijn hoofd weer terug draait.

Hij kijkt me intens aan. Zijn hoofd is veel te dicht bij de mijne en als er nu geen afstand tussen ons inkomt weet ik niet wat er gaat gebeuren. 'Ik ben niet zoals Josh, ik heb een andere manier van verleiden. Hij doet het op de manier die ik net liet zien. Ik doe het op een andere manier,' fluistert hij.

'O ja?' durf ik te vragen. Ik daag hem uit, ik weet het. Ik moet oppassen met wat ik zeg, maar het is zo verleidelijk om met hem mee te doen. 'Wat is die manier dan?' Mijn stem hapert enorm, en daar baal ik van.

'Dit.' Nog voordat ik iets kan doen of zeggen, heeft hij zijn zachte lippen op de mijne geplaatst. Een bom vol vuurwerk ontploft in mijn buik. De vlinders fladderen rond en olifanten stampen al mijn gevoel plat. Alles behalve een raar gevoel dat ik niet goed kan omschrijven. Het voelt fijn, maar ook weer niet. Onze lippen bewegen rustig tegen elkaar aan. Zijn handen legt hij in mijn zij. Ik leg mijn handen in zijn nek.

Waarom doe ik dit?! Ik kus met Jake. Wat is er mis met mij?!

Na een paar minuten haalt hij zijn lippen weg en openen we onze ogen.

Nu pas besef ik wat ik net heb gedaan. Ik heb fucking gekust met fucking Jake! Zonder iets te zeggen ren ik weg. Waarnaartoe weet ik niet. Ik laat Jake achter in mijn kamer en ren naar buiten. De lift neem ik niet, dan zal ik mensen tegenkomen en dat kan ik nu niet aan. Ik ben helemaal in de war.

'Waarom kuste ik hem? Waarom duwde ik hem niet van me af?!' mompel ik in mezelf. Al weet ik zeker dat anderen - als ze in mijn buurt zouden zijn - me kunnen horen. Ik ren naar het geheime plekje en ga zitten op het bankje. Waarom kuste ik fucking Jake?

Ik had hem van me af moeten duwen. Ik had hem uit moeten schelden. Ik had alles kunnen doen, maar ik kuste hem terug!

'Joy?' De stem van Jake. Shit. Even vergeten dat hij ook van deze plek afweet. Ik ren langs hem heen en ga naar Violin. Zij kan me wel helpen, toch?

'Joy? Wat doe jij hier?' zegt ze als ze de deur voor me opent.

'Ik heb gekust,' floep ik eruit. Ze kijkt me vragend aan en laat me binnen.

'Met wie heb je gekust, wat is er gebeurd en waarom ben je zo paniekerig?'

'Ik weet het niet. Het ene moment waren we grappen aan het maken en het andere moment zaten we kussend op de bank,' roep ik hysterisch.

'Oké, dat is apart. Met wie heb je gekust?' Ik wil hier geen antwoord op geven, maar ik wil niet weer liegen.

'Jake,' mompel ik onverstaanbaar. Ze kijkt me vragend aan. 'Jake,' mompel ik weer.

'Met wie? En nu iets harder.'

'Jake!' roep ik nu en de tranen van frustratie stromen over mijn wangen. Ze slaat direct haar armen om me heen en troost me. Maar ik weet dat ze nu zal denken wat ik in godsnaam met Jake moet en hoe ik zo stom kon zijn om hem te kussen.

'Wat voelde je?' vraagt ze zacht.

'Ik weet het niet. Fijn, maar ook stom. Ik ben in de war, Vio,' snik ik. Waarom huil ik? Waar is dat sterke meisje gebleven die zich niet liet afleiden door anderen? Dat meisje verdwijnt langzaam.

'O meisje toch. Het is niet erg. Heeft Jake nog wat gezegd?' Ik schud mijn hoofd en kijk haar aan. Er zit een kleine, zwarte vlek op haar schouder van mijn mascara.

'Ik ben meteen weggerend en hij kwam me achterna. Toen rende ik weer weg en nu ben ik bij jou. Ik heb hem geen kans gegeven om iets te zeggen.' Ik mompel het erg zacht, maar toch kan ze me horen.