Ik Haat Je #Netties2017

H. 26. Het eigenwijze plukje haar

'Au!' Kermend van de pijn grijp ik naar mijn schouder, het arme lichaamsdeel dat net een klap heeft gehad van een stomme muur. En bedankt Josh. 'Was dat écht nodig?'

Josh grijnst - hoe kan het ook anders. 'Ja, je liep een beetje in de weg. Dus ik dacht, ik zet je even op de goede plaats neer.'

'Joshie?' Caitlynne komt aanlopen en knippert hevig met haar ogen. Josh zucht geërgerd en rolt met zijn ogen. En ergens heb ik medelijden met hem. Niemand verdient het om Caitlynne zo tegen iemand te horen praten.

'Kind, is er een vlieg in je ogen gevlogen? Je knippert zo erg.' Met een chagrijnige blik kijkt ze mij aan. Arrogant staar ik terug. Ze geeft echter geen antwoord en richt zich weer op Josh.

'Kom je even mee?' Verleidelijk kijkt ze hem aan. Gadverdamme, wat is dat een vies kind. Bah. Ze knippert weer hevig met haar ogen en zet haar hand op zijn arm, om vervolgens steeds íets lager te zakken - tot het privégedeelte. Wat bij Josh eigenlijk niet zo 'privé' meer is.

'Als jullie zo graag vieze dingen willen doen, doe dat dan niet in de gang van school, maar op een kamer waar niemand jullie ranzige dingen hoeft te zien.' Caitlynne kijkt me woedend aan. Maar eigenlijk boeit me dat niet zo veel, het is maar een valse kat. Geen huurmoordenaar. Al zou ze daar wel héél goed in zijn, met haar puntige klauwen. Maar ik ben beter.

'Of jij gaat gewoon weg,' sist Caitlynne. Volgens mij was het de bedoeling om het bitcherig te laten klinken, maar het is eigenlijk heel grappig. En daarom lach ik even.

'Jij denkt dat je een goede comeback hebt gemaakt, maar eigenlijk heb je zojuist jezelf voor schut gezet.' Haar blik staat op onweer en het verbaasd me niks als er dadelijk rook uit haar oren komt, donder klinkt en er lichtflitsen zijn. De regen is er al, dus dat past wel bij de situatie. Ze opent haar mond en wil wat zeggen, maar als ze niks kan verzinnen, sluit ze het snel weer en trekt ze Josh met haar mee.

~

Is Caitlynne écht zo dom of doet ze alsof? Want ik heb bijna medelijden met haar, hoe kan ze ooit later een goede doos vinden om in te wonen als ze zo dom is?

Dat kind moet nodig bijles krijgen, in alle vakken op school. En in kleding kopen, praten, lopen en alle andere dingen uit het dagelijkse leven. Misschien moet iemand haar voorbereiden op een leven als hoer. O wacht, dat hoeft niet, ze oefent nu al dagelijks. Dan moet iemand haar maar les geven in je benen bij elkaar houden, dat kan ze niet zo goed.

~

'Hey!' Jake komt vrolijk mijn kamer binnen en verward kijk ik hem aan. Wat doet hij hier? En hoe komt hij in godsnaam binnen? Ik leg mijn pen neer en sta op.

'Wat doe jij hier?' Zonder een antwoord te geven, gaat hij zitten op de bank. Alsof hij in zijn eigen kamer is, zet hij de televisie aan. Boos ga ik voor het scherm staan. Hij kan toch niet zomaar mijn appartementje binnenkomen en dan doodleuk televisie gaan kijken alsof ik er niet ben.

'Wat?' Vragend kijkt hij me aan. Met een blik die genoeg zegt over mijn gedachten staar ik hem aan. 'Josh heeft een plezierig middagje met Caitlynne en ik wil dat niet aanhoren. Serieus, ik heb het al vaker moeten horen en ik denk dat Caitlynne, eh, hoe zeg je dat? Ze is nogal luidruchtig. Begrijp je wat ik bedoel?'

'Ja, helaas wel. Nu snap ik waarom je hiernaartoe komt. Je bent welkom.' Ik maak een gebaar alsof ik mijn kamer laat zien en heb een sarcastische glimlach. 'Maar als je het niet erg vindt, ik moet nog huiswerk maken.' Ik ga weer aan het bureau zitten en ga verder met Frans. Kutvak.

Na een kwartier komt Jake achter me staan en kijkt hij over mijn schouder mee. Zijn ogen branden gaten in mijn rug en ik voel me best wel ongemakkelijk. 'Lukt het? Je bent nu al vijf minuten naar de opdracht aan het staren en je hebt nog niks opgeschreven. Misschien kan ik je helpen. Ik ben niet goed in Frans, maar zo te zien wel iets beter dan jij,' lacht hij. Ik rol met mijn ogen, maar hij ziet het niet.