Ik Haat Je #Netties2017

H. 9. Een slechte film, pyjama's, ijs, huilen en Iejoor

Ongezien door de gang komen is niet makkelijk als er mensen zijn. Als er niemand kijkt naar mij, loop ik naar buiten toe. Ik neem plaats op het bankje en pak een notitieboekje uit mijn tas dat ik gebruik als een soort dagboekje. Er staan dingen in over mijn gevoelens die niet fijn zijn. Verdriet. Vandaag is weer zo'n dag met pijn.

'O, hey, Joy.' Ik schrik op uit mijn gedachten en zie Jake naar me toe lopen. Snel verberg ik mijn boekje in mijn tas. 'Ik wist niet dat jij ook van deze plek af weet.' gaat hij verder.

'Kylie heeft het me laten zien. Ze zei dat niemand anders er gebruik van maakte, dus dacht ik dat ik een geheime plek had. Maar ik zoek wel een nieuwe als je dat wilt?' Jake maakt me zenuwachtig. Hij is zo verdomd aardig voor me, terwijl hij beste vrienden is met Josh, iemand die me het liefst ziet verdwijnen. Wat wil Jake van me?

'Nee, dat is niet nodig. Ik kom hier toch niet zo vaak, alleen als ik geen andere mensen om me heen wil.' Een bijna trieste toon overspoeld zijn stem. 'Ik kom hier ook niet vaak. Alleen als ik verdrietig ben en alleen wil zijn.'

'Aha. Dus je bent nu verdrietig?' Ik knik, niet bereid om iets te zeggen. 'Wil je, eh, erover praten?' mompelt hij. Ik schud mijn hoofd.

'Nee, liever niet. Het is nogal persoonlijk.' zeg ik na een korte stilte. Hij knikt begrijpend. Waarom is Jake zo aardig voor me? En dat terwijl Josh zich als een klootzak gedraagt.

'Kan ik je opvrolijken?' Ik kijk hem verward aan. Ongemakkelijk kijkt hij terug. 'Ik bedoel-' begint hij. 'Ik weet wat je bedoelt. Ik snap alleen niet waarom je dit aanbiedt.' onderbreek ik hem.

'Nou, eh, omdat ik-eh, laat ook maar. Je begrijpt het vast niet.' Hij maakt een wegwerpgebaar met zijn hand en maakt aanstalten om op te staan. 'Ik ga.'

'Nee, wacht. Ik heb niet gezegd dat ik het erg vind. Ik neem je aanbod graag aan.' Een kleine glimlach doorbreekt op zijn gezicht.

'Wat doen meisjes meestal om elkaar op te vrolijken?' Ik denk kort na en geef dan antwoord. 'We eten een grote bak ijs. Kijken een of andere slechte film in onze pyjama's en huilen op elkaars schouder.'

'O man, waar ben ik aan begonnen.' hoor ik hem mompelen. Ik grinnik en sta op. 'Kom, dan gaan we naar mijn kamer en dan kijken we een slechte film in onze pyjama's met een bak ijs terwijl jij huilt.' Ik glimlach onbewust om zijn houding en loop hem achterna.

'Welke film wil je kijken?' Ik haal mijn schouders op. 'Kies jij maar.' Ik laat mezelf op de bank vallen en zucht. Het leuke is dat ik nu Iejoor heb. Dat maakt alles nog beter dan het al is vandaag. Sarcasme...

'Jake,' zeur ik. 'Mijn buik doet pijn.' Hij kijkt op van de televisie en heeft grote ogen. 'O nee, je hebt toch niet je maandelijkse periode, hè?'

'Jawel.' Hij zucht en gaat verder met een film uitzoeken. 'Is deze goed?' Ik knik.

'Jake,' zeur ik weer. 'Ik heb geen pyjama.' Hij trekt zijn shirt uit en gooit het ding naar me toe. Zonder erbij na te denken, staar ik hem. Zes mooie blokjes sieren zijn buik.

'Jake.' Hij zucht diep en kijkt me aan. 'Wat nu weer?' Ik glimlach kleintjes. 'Heb je een bak ijs?' Hij knikt. 'Als jij mijn shirt aan gaat doen, ga ik het ijs halen.' Hij loopt de kamer uit en ik wissel mijn kleren om voor zijn shirt.

Als ik me omdraai staat Jake met een open mond naar me te staren. Met rode wangen kijk ik naar mijn voeten. Ik had beter de kamer uit kunnen gaan. 'Sorry, ik, eh, ik wilde nog wat zeggen, maar dat hoeft niet meer.' stamelt hij. Dan verdwijnt hij weer het kleine keukentje in. Dit moet mij natuurlijk weer overkomen.

Hij komt terug in zijn joggingbroek, met twee lepels en een grote bak chocolade-ijs en gaat naast me op de bank zitten. 'Sorry dat je dat net moest zien. Ik dacht dat je wel lang genoeg weg bleef. Het was niet de bedoeling dat je binnen zou komen en- sorry.' ratel ik.