Destroying A Fairytale

Chapter 18

Chapter 18

Slave

-Shanela-

Halos pahinga lang ang ginawa ko sa buong araw na ito. Vince's family doctor and the Ob-gyn doctor went here a while ago for a full check-up. They told me not to stress myself and to take a complete rest for the baby. They also gave us a list of vitamins and medicines that I need to take. Marami pa silang bilin kaya naman doon ko na binaling ang iniisip ko.

Isang buntong hininga ang pinakawalan ko. I know that being pregnant is not easy, lalo na sa kalagayan at sitwasyon ko. Gusto ko na talagang umuwi sa amin. I can take care of my child alone, kung hahayaan lang sana ako ni Vince na umalis na sa puder niya. If he's here for revenge... if he wants to destroy my life... then he already did. Tapos na.

Nakuha na niya lahat sa akin. I can take all the pain alone. Pero ayokong madamay ang bata sa lahat ng sakit. I can raise him alone so that I can protect him. Kaya kung kaya kong lumayo mula sa ama niya, gagawin ko.

Dahan-dahan akong bumangon mula sa kama.

I don't want to stress myself anymore. Hindi dapat ako ganito... mali ito. Maybe I should stop thinking too much and pray that one day everything will be fine.

Lumapit ako sa bintana ng silid at pinagmasdan ang syudad. Ang lamig ng aircon ay nanuot sa aking balat... I hugged myself. Sa ngayon ang karamay ko lang ay ang sarili ko. I comfort myself with the view of city lights and busy streets.

Lumingon ako ng may nagbukas ng pinto. I smiled weakly at him. Nilapag niya ang dala niya doon sa table at lumapit sa akin. Ibinalik ko ang tingin ko sa labas.

"Dapat ay nagpapahinga ka..." aniya.

"Nagpapahinga naman ako. I don't want to lock my eyes on the corners of this room."

Hindi siya nagsalita. Hindi ko rin siya nilingon. Nasa bandang likuran ko siya at alam ko na nakatingin siya sakin. Nilalamig na ako pero ayoko pang bumalik sa kama. Pinuno ko ang mata ko ng tanawin sa labas...

Ang lamig na nararamdaman ko ay napawi ng yakapin ako ni Vince mula sa likod. He rested his head on my shoulder. I felt a painful pang on my chest because of what he did. Hindi ko alam kung ayaw ko nitong ginawa niya o masyado lang talagang masakit. It's like we're currently together but there's a big invisible barrier that separates us. And it feels like he'a trying to break that barrier.

"Vince..." hinawakan ko ang kamay niya para sana tanggalin ito pero bago ko pa iyon gawin ay pinigilan niya ako. Mahigpit niyang hinawakan ang dalawang kamay ko at pinirmi iyon sa mga pwesto nila.

"I'm sorry..." aniya.

"Sinaktan mo ba si Denver nung gabing iyon?" tanong ko. Ramdam ko na natigilan siya sa tanong ko. Hindi ko siya sinulyapan at nanatili lamang akong nakatingin sa labas.

"I didn't..." mahinang sagot niya.

Bumuntong hininga ako. Nanatili akong tahimik habang hinahayaan siyang yakapin ako.

Sa totoo lang, unti-unti ko ng nagugustuhan ang yakap niya. I like the warm feeling his hug is giving me. Parang kinakalma nito ang sistema ko. Lahat ng takot, pangamba o galit... lahat yun ay unti-unti niyang tinutunaw. But it's wrong, right? Siya ang dahilan ng lahat pero siya rin ang makakapagpawi nun?

"Tanggap mo ba na buntis ka sa akin? Na ako ang ama niya at hindi ang mahal mo?"

Sinubukan kong kumalas mula sa pagkakayakap niya pero mas hinigpitan niya ito para ipirmi ako sa pwesto ko.